Barack Hussein Obama hield in Caïro een opgemerkte redevoering waarin hij “de rijkdom van de islam” uitvoerig bezong aan de hand van enkele zorgvuldig gekozen korancitaten. “De islam is een religie van vrede”, klonk het uit de mond van de Amerikaanse president en Nobelprijswinnaar voor de Vrede. De Caïro-toespraak werd in het Westen en in progressieve kringen op luid applaus onthaald. De verzamelde pers in het vrije Westen juichte de radicale breuk met de ‘oorlogsretoriek’ van George Bush toe. Jammer maar helaas: op moslimfundamentalisten en -terroristen maakte de verzoeningspoging weinig indruk… Zij zien de knieval van Obama niet als een gebaar van goodwill maar als een teken van zwakte.
Intussen is het Amerika van Obama ook een kweekvijver geworden voor moslimterroristen van eigen bodem. De voorbije maand werden in Pakistan Amerikaanse tieners en twintigers aangehouden die er een terreuropleiding volgden en aanslagen wilden plegen op landgenoten. Dat was schrikken, want de Amerikanen dachten tot voor kort dat ze het wel goed voor mekaar hadden met de integratie van moslims. Niet dus.
De jonge Nigeriaanse moslimextremist die een passagiersvliegtuig wou opblazen boven Detroit, wou eerder een aanslag plegen op Hillary Clinton, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken. Ook dat is na de uitgestoken hand van Obama een schok van formaat. En o ja, dan is er nog majoor Hasan, die onder ‘Allah Akbar’-kreten een bloedbad aanrichtte op zijn legerbasis in Texas. Aanvankelijk trachtte men het voorval nog af te doen als de wanhoopsdaad van een psychisch gestoorde enkeling, maar intussen is duidelijk geworden dat zowel de Nigeriaan als majoor Hassan meermaals contact hadden met een fanatieke imam uit Jemen en heus wel wisten wat ze deden.
Obama leert nu dus een andere islam kennen. Het kan verkeren. “Obama’s moslimretoriek blijkt gewoon flauwekul”, schrijft Afshin Ellian (Elsevier.nl). “De radicale moslims haten Obama en zijn wereld. Waar is zijn Hoop gebleven? En zijn beloofde ‘Change’? Er is niks veranderd. Al Qaida wil nog steeds de westerlingen doden…”
De barbaarse moord op Theo van Gogh en de mislukte aanslag op de Deense cartoonist Kurt Westergaard tonen bovendien aan dat de jihadstrijders beseffen dat de impact van een gerichte, individuele aanslag even verstrekkend en vernietigend kan zijn als een gekaapt vliegtuig dat zich in een wolkenkrabber boort. Al Qaida-terroristen en hun moordende zielsverwanten doden Amerikanen, Joden en westerlingen niet om wat ze doen, maar om wat ze zijn. Moslimfundamentalisten en -terroristen zullen pas ontwapenen als over de hele wereld de groene vlag van de islam wappert.
