De miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië zijn in feite een compensatie voor de jarenlange solidariteit die Wallonië voor Vlaanderen heeft betoond. ‘De geldstroom vloeide vroeger omgekeerd’, beweert men: het rijke en geïndustrialiseerde Wallonië zou het arme, achterlijke en agrarische Vlaanderen financieel hebben gesteund. De huidige geldstroom vanuit Vlaanderen is dan ook niet meer dan een soort herstelbetaling, of het aflossen van een financiële en morele schuld uit het verleden. Dat verhaal hoor je nog altijd te pas en te onpas en werd ook door de vakbonden nog eens uit de kast gehaald naar aanleiding van hun petitie om de unitaire ‘solidariteit’ en het land te redden. Maar eigenlijk is het een hardnekkig fabeltje of – erger nog – een bewuste en politiek geïnspireerde leugen om de Vlamingen blijvend te kunnen chanteren.
De liberale professor Juul Hannes onderzocht jarenlang de materie en kwam tot de nuchtere vaststelling dat er in dit land NOOIT sprake is geweest van een transfer van Zuid naar Noord. Hij schreef zijn bevindingen neer in een boek met de veelzeggen titel “De mythe van de omgekeerde transfers” (uitgeverij Roularta). ’t Pallieterke ging met hem praten en in het interview staan heel wat interessante dingen te lezen.
Het boek bestrijkt een periode van 81 jaar, van het ontstaan van het land tot vlak voor de Eerste Wereldoorlog. Volgens professor Hannes betaalde Vlaanderen van in het begin buitensporig veel belastingen en Wallonië naar verhouding erg weinig. “Bakkers en slagers werden toen op een correcte manier belast, maar de toen opkomende hoogovens of chemische bedrijven ontsprongen de dans. Samengevat: vooral de nijverheden die toen grotendeels in Wallonië gevestigd waren, bleven die jaren buiten schot.”
“De pers had amper belangstelling voor het onderwerp. Bovendien werden de communautaire verhoudingen niet in vraag gesteld, voor zover men ze al erkende”, zegt Juul Hannes. Het zou héél lang duren voor daar (een beetje) verandering in kwam… De transfers zijn intussen enorm groot, maar al bij al klinkt het protest ook nu niet zo luid, stelt ’t Pallieterke vast.
Volgens Juul Hannes komt dat omdat de mensen (lees: de Vlamingen) nog altijd niet goed beseffen wat er aan de hand is: “Men moet goed weten dat tien jaar transfers goed zijn voor zo’n 3000 miljard oude Belgische franken. En denk maar niet dat een land of regio ongestraft zo’n massa geld kan kwijtspelen”…
Hannes verwacht niet veel van het Waalse Marshallplan en ziet dat Vlaanderen intussen niet de nodige middelen krijgt om zijn welvaart veilig te stellen. “Wij hebben enkele miljarden nodig voor de ontsluiting van Antwerpen, infrastructuurwerken in Zeebrugge en soortgelijke werken. Dat is precies de financiële zuurstof die we via de transfers verkwanselen. Weet u dat de meeste infrastructuurwerken in Vlaanderen met zes maanden transfers naar het Zuiden betaald kunnen worden?”
Professor Hannes ergert zich aan de brave Vlaamse onderhandelaars. “Waarom speelt men het niet harder in dit dossier? Waarom trekt men de handrem niet op zolang de taalwetgeving niet gerespecteerd wordt?” En hij haalt uit naar de vakbondsbonzen die braaf in de Belgische pas lopen en hun leden voorliegen uit goedgelovigheid of aanhankelijkheid aan het establishment. “Als Luc Cortebeeck (ACV) verklaart dat Vlaanderen in de toekomst achteruit zal gaan en we dan ook op de solidariteit van Wallonië moeten rekenen, dan rekent hij op twee mirakels: een Waalse heropleving én vooral de wil om solidair te zijn met Vlaanderen.” Vergeet het maar, zegt de professor: “Ik heb ooit verklaard dat het gedaan zal zijn met België als er één euro per Waalse inwoner van dit land naar het Noorden zal vloeien. En daar blijf ik bij!”
Dat is tenminste klare taal! Maar of Luc Cortebeeck (ACV), Rudy De Leeuw (ABVV) en al die naïeve ondertekenaars van de Belgische petitie die boodschap begrepen hebben…?
