Het zat er al een tijd aan te komen. Het Westen heeft een aanval ingezet tegen het Libische regime van kolonel Khaddafi. Daarmee heeft de Amerikaanse president Obama nu ook zijn ‘eigen’ oorlog. Het Westen heeft uiteindelijk de kant gekozen van het Libische volk en de rebellen die door de troepen van Khaddafi al dagen met bommen en raketten werden bestookt. De militaire ingreep komt niets te vroeg.
De vraag is alleen: wat straks? Gaat men Khaddafi uitschakelen? En dan? Grondtroepen sturen die voor de nodige stabiliteit moeten zorgen en de weg moeten vrij maken voor democratisering? Dat wordt nog een hachelijke klus en wellicht een werk van lange adem, want Libië is een samenraapsel van verschillende stammen. Khaddafi heeft stammentwisten en moslimfundamentalisme altijd met harde hand de kop in gedrukt. En met oliedollars. Maar wat als Khaddafi straks weg is? Gaat Europa een Libisch kalifaat in het zadel helpen?
Intussen heeft Libië het bilaterale anti-immigratie-akkoord met Italië opgezegd. De Libische marine dwong Afrikaanse bootvluchtelingen met het nodige machtsvertoon aan om rechtsomkeer te maken voor ze voet aan wal zouden zetten op het Italiaanse eiland Lampedusa. Daarvoor moest Berlusconi wel diep door het stof voor de dictator. Nu het akkoord is opgezegd, zal Europa zelf wat moeten verzinnen om de massale toestroom van vluchtelingen te stoppen. Het Vlaams Belang pleit er dan ook voor om van de gelegenheid gebruik te maken om de Europese zuidgrenzen scherp te beveiligen en af te grendelen.
Luc Van der Kelen (Het Laatste Nieuws, 21.03.11) juicht het militaire optreden tegen Khaddafi toe: “Laat het een vingerwijzing zijn voor alle dictators. Vroeg of laat zal het hun beurt zijn.” We durven het hopen. Al kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat nogal wat Westerse leiders aan een acute aanval van geheugenverlies lijden (lees ons stuk over het theater van Verhofstadt er maar op na). En dus zijn we het eens met Paul Geudens (Gazet van Antwerpen, 21.03.11): “Het Westen is de kampioen van de selectieve verontwaardiging.” Inderdaad. Waarom treedt het Westen op tegen ‘dolle hond’ Khaddafi en niet tegen andere al even bloeddorstige dictators? Waarom in Libië en niet in Kongo of Darfur? Waarom niet tegen Kabila, Kagame of Mugabe? Waarom niet tegen Noord-Korea, Birma of China? Omdat die wat groter en gevaarlijker zijn dan Libië? Of omdat ze geen olie hebben? Gerolf Annemans zal in het Kamerdebat vanmiddag dan ook zware bedenkingen uiten bij het militaire optreden. We komen daar morgen op terug.
Afdrukken