Na de zoveelste jihad-aanslag in Europa (Thalys), die gelukkig door de moed van enkelen amper slachtoffers maakte, riep het Vlaams Belang vervroegd de gezamenlijke Kamercommissie Binnenlandse Zaken en Justitie bijeen.
In een persbericht had het Vlaams Belang gesteld dat deze zoveelste jihad-aanslag “andermaal het gevaar bewijst van de islamisering en de oprukkende jihad in Europa”.
Symptoombestrijding
Gisteren kwam dan ook de gezamenlijke Kamercommissie Binnenlandse Zaken, Justitie en Mobiliteit bijeen. De respectieve ministers: Jan Jambon (N-VA), Koen Geens (CD&V) en Jacqueline Galant (MR). Hun verhalen zijn samen te vatten als postmodern gedaas dat neerkomt op symptoombestrijding, struisvogelpolitiek en dweilen met de kraan open. Hun ellenlange betogen kwamen immers nog niet in de buurt van de kern van het probleem; in essentie komen ze neer op het bestrijden van illegale wapenhandel en meer controle op internationale treinen, een doekje voor het bloeden.
“Schengen = fantastisch”
Wat kan men ook anders verwachten van ministers die dingen zeggen als: “Er kan altijd iets misgaan met een kalasjnikov” (Minister Geens) of “De vraag is niet of er nog een aanslag komt, maar waar en wanneer” (Minister Jambon)? Deze laatste werd ook niet moe te benadrukken dat het Schengenverdrag, dat ervoor zorgt dat mensen vrij en ongecontroleerd door Europa kunnen reizen, “fantastisch” is en iets dat we moeten “koesteren”. Los van de stoere en gratuite grootspraak, was de toelichting van de regering over de handel en wandel van de Thalys-jihadi, de zwaarbewapende 26-jarige Marokkaan El Khazzani, bedroevend en legde ze een naïef en nonchalant veiligheidsbeleid bloot.
De euro en open grenzen
Op de terechte vragen, ook van sommige andere oppositieleden, hoe het nu zit met het opvolgen door de veiligheidsdiensten van moslimterroristen, jihadisten en andere potentieel gevaarlijke moslims, kwam geen serieus antwoord. Minister Jambon had eerder in de media al toegegeven dat er simpelweg geen geld is om de vele (potentieel) gevaarlijke moslims 24 uur op 24 te volgen. Het meest frappante optreden was misschien nog wel dat van Kamerlid Patrick Dewael (Open VLD), die Schengen vergeleek met de euro: allebei zijn ze veel te snel en lichtzinnig ingevoerd. Gezien de slachtoffers die de euro en open grenzen op zowel sociaaleconomisch, cultureel als fysiek vlak hebben gemaakt en maken, een bekentenis om ù tegen te zeggen. Het was immers niet het minst Open VLD die voorstander was en is van de peperdure crisismunt en de ontwrichtende open grenzen.
Burgemeesters
De burgemeesters van Molenbeek en Vilvoorde, Françoise Schepmans (MR) en Hans Bonte (Sp.a), draaiden dan weer het sociaaleconomische riedeltje af, alsof (vermeende) achterstelling dé oorzaak is van zogenaamde ‘radicalisering’. De joden, hindoes, sikhs, boeddhisten, christenen enzovoort die in sociaaleconomisch moeilijke papieren zitten en waar niemand last van heeft, zullen het graag horen. Bonte luidde zopas nog de noodklok over het feit dat hij wegens “geradicaliseerde jongeren” niet de veiligheid kan garanderen van asielzoekers in zijn stad. Wat hij bedoelt is dat zijn stad een mini-Midden-Oosten is aan het worden waar niet-islamitische asielzoekers, met name uit Syrië, niet veilig zijn voor geweld van jonge radicale moslims en jihadisten, die onze samenleving kunnen verzieken mede dankzij het opengrenzenbeleid en de multikul-ideologie van zijn eigen partij.
Filip Dewinter
Anderhalf uur hypocriet geblaat en gebakken lucht ging voorbij, en naast het gebruikelijke heilige huisje dat open grenzen heet en waar nimmer aan mag worden geraakt, werd zoals gewoonlijk de olifant (of kameel) in de kamer niet genoemd, namelijk de islam(isering). De woorden ‘islam’ en ‘moslim’ werden simpelweg niet eens uitgesproken.
Toen het eindelijk de beurt was aan Kamerlid Filip Dewinter, kreeg hij plots te horen dat zijn spreektijd met meer dan de helft werd ingekort, wat neerkwam op slechts luttele minuten om iets te kunnen zeggen. Toch slaagde Dewinter erin om, zoals we van hem gewend zijn, als enige ‘man en baard’ te noemen. Hij had kritiek op het feit dat het probleem blijkbaar “bij illegale wapens, personeelsgebrek of bagagecontrole ligt, en nooit bij de schutter en zijn islamgeloof“, en concludeerde: “Schengen moet weg. Het vrij verkeer van mensen en goederen is uitgedraaid op vrij verkeer van wapens, criminelen en jihadi’s.” Dewinter was de enige die de kern van het probleem durfde te benoemen: enerzijds de open (binnen)grenzen, waardoor jihadi El Khazzani zowat heel Europa vrij kon rondreizen; en anderzijds de islam, waarin de gewelddadige jihadistische leer zich bevindt als het kuiken in het ei en de aansporingen voor elke goede moslim om het voorbeeld van de terroristische profeet Mohammed te volgen, legio zijn.
Dewinter stelde bovendien ook de tegenstrijdige communicatie van de regering aan de kaak, want daar waar Minister BiZa Jambon (N-VA) had gesteld: “De verdachte van de aanslag was opgevolgd, maar niet 24 uur op 24 geschaduwd“, stelde justitieminister Geens (CD&V) dat onze veiligheidsdiensten jihad-verdachte El Khazzani eigenlijk niet kenden. Tot slot ging Dewinter in op de uitspraak van Premier Michel (MR) dat er geen keuze moet worden gemaakt tussen veiligheid en vrijheid. Dewinter merkte op dat het juist de steeds slechter wordende veiligheidssituatie is die onze vrijheid in het gedrang brengt: “Zonder veiligheid geen vrijheid,” aldus Dewinter.
