
De grote voorjaarscampagne van het Vlaams Belang was voor bepaalde media aanleiding om te stellen dat het Vlaams Belang “een nieuwe vijand” had gevonden, met name China. Onzin natuurlijk. Het Vlaams Belang heeft bij de voorstelling van zijn campagne duidelijk gesteld dat het met de affiche met de Chinese tekst de aandacht wil vestigen op de Vlaamse industriële ontwikkeling en tewerkstelling in de internationale context. Een uitdaging waarop Vlaanderen geen afdoende antwoord kan bieden zolang het binnen België blijft opgesloten.
In een opiniebijdrage die aan De Standaard werd aangeboden, maakt Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers duidelijk dat hij – ook vanuit zijn ervaring als voormalige havenbaas – geen voorstander is van een gesloten, bange economie: “De waarheid is eenvoudiger, normaler en menselijker. Tegenover de nieuwe wereldeconomieën van vooral de BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India en China) concurreert het Westen met de ongelijke wapens van een zeer hoge (para)fiscale druk, een extreem hoge loonkost – die in België zelfs nog eens 10% hoger is dan in onze buurlanden – een bureaucratische reglementitis, een korte termijnpolitiek die elk nieuw initiatief in de kiem smoort en een zwaar tekort aan inzet van financiële middelen in de eigen economie, zelfs en vooral op gebied van wetenschappelijk onderzoek en innovatie. Het Belgische status quo en verlammend immobilisme werkt hierop in als een hefboom en leidt sinds jaren tot een effectieve achteruitgang van Vlaanderen als economische topregio.” In die zin symboliseert de veelbesproken ‘China-affiche’ van het Vlaams Belang dan ook het Belgische status quo, die ronduit verlammend werkt op de economische ontwikkeling van Vlaanderen.
Wars van elk kortzichtig protectionisme, verzet het Vlaams Belang zich wél tegen “het gedachteloos en onstrategisch verkopen van gelijk welke onderneming”, aldus nog Valkeniers, die stelt zich met dit standpunt in goed gezelschap te bevinden. Op die manier is onze ‘China-affiche’ tevens te begrijpen als “een actuele uitdrukking van de aandacht van de Vlaamse Beweging, later gevolgd door Vlaamse politici, nog later schoorvoetend achterna gestapt door de Franstaligen, voor een verankering van belangrijke ondernemingen in eigen land.”
De ‘China-affiche’ dekt dan ook een heel andere lading dan de simplistische en karikaturale uitleg die sommige media er proberen aan te geven. Wellicht is dat ook een van de redenen waarom de opiniebijdrage van Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers – voor de tweede keer in nauwelijks twee weken tijd – niet werd gepubliceerd.