Formateur Yves Leterme had zich sterk gemaakt dat er tegen Allerheiligen een ‘allesomvattend’ akkoord zou zijn, weliswaar met uitzondering van de begroting, B-H-V en de staatshervorming. Het bleek opnieuw een ijdele hoop: over het sociaal-economische werd vannacht evenmin een akkoord bereikt. Vanaf dinsdag sneuvelt het historische record van Wilfried Martens en tekent Yves Leterme voor de langste formatiepoging ooit. Leterme roept de oranje-blauwe onderhandelaars wanhopig op om “verantwoordelijkheidszin” te tonen.
De werkelijke inzet van de Belgische formatiepoging is de volgende: welke onderhandelaar zal als eerste onder ogen durven zien dat er geen Belgische regering meer kán gevormd worden die een afspiegeling is van wat Vlamingen en Walen willen? Wie durft als eerste de stekker uittrekken? Dat er de afgelopen dagen ‘deelakkoorden’ werden gesloten zonder de grote knoop van dit koninkrijk – de staatshervorming – te ontwarren, is hallucinant en getuigt van verregaande politieke schizofrenie. Tijdens de verkiezingscampagne had CD&V/N-VA de regionalisering van delen van de sociale zekerheid beloofd. Over de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid waren álle Vlaamse partijen het eens. De voorbije dagen ‘onderhandelden’ Vlamingen en Franstaligen over die beleidsdomeinen, zónder echter te spreken over een mogelijke regionalisering van de bevoegdheden. Hoe kan men hierover een akkoord bereiken als het communautaire steeds opnieuw wordt vooruitgeschoven? Tenzij men natuurlijk bereid is het eigen communautaire programma naar de prullenmand te verwijzen.
Intussen tikt de klok ongenadig voort: komende woensdag staat de stemming van de Vlaamse wetsvoorstellen tot splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde op de agenda van de bevoegde Kamercommissie. Welk konijn zal commissievoorzitter Pieter De Crem (CD&V) nu weer uit de hoge hoed (moeten) toveren om de Vlamingen te verhinderen hun democratische meerderheid te gebruiken?
