De verdwijning van de Turkse terroriste Fehriye Erdal heeft de discussie over de noodzaak, de rol en de werking van de Staatsveiligheid weer in alle hevigheid doen oplaaien. Louis Tobback (SP.A) haalde het oude voorstel om de Staatsveiligheid onder te brengen bij Binnenlandse Zaken weer van onder het stof. Dat plan zou er voor moeten zorgen dat de verschillende veiligheidsdiensten beter samenwerken en zou ook moeten leiden tot meer democratische controle. Net daarom wellicht werd het voorstel meteen afgeschoten door Laurette Onkelinx. Een overheveling naar Binnenlandse Zaken? ‘Njet’, ‘non absolu’ liet Onkelinx weten. Geen sprake van! Over ons lijk!
Waarom de Parti Socialiste per se aan het roer wil blijven bij de Staatsveiligheid, mag blijken uit een interessante reportage van P-magazine. Daarin geeft verslaggever René De Witte een bloemlezing van onbegrijpelijke “blunders, vieze zaakjes en politieke hand- en spandiensten”: de mogelijke betrokkenheid van hoge ambtenaren van de Staasveiligheid bij een sigarettensmokkel ten voordele van de ETA; de zwendel met internationale paspoorten en visa vanuit de Belgische ambassade in Sofia; de Staatsveiligheid die lag te slapen toen de Amerikaanse collega’s van de NSA (National Security Agency) de ondergang van Lernhout & Hauspie dirigeerde; de Vlaamse folkzangeres Soetkin Collier die ten onrechte aan de schandpaal werd genageld… Al die zaken werden nooit opgehelderd.
Volgens P-magazine sjoemelt de geheime dienst wel vaker met rapporten om de politieke opdrachtgevers plezier te doen. Gewezen agent van de Staatsveiligheid Robert Chevalier doet een boekje open: “In de periode dat de socialisten in de oppositie zaten, hielden wij dossiers bij van Philippe Moureaux (PS) die we verdachten van extreem-linkse bindingen. Toen hij in 1980 minister van Justitie werd (en dus voogdijminister van de Staatsveiligheid) moesten wij de stukken die voor hem bezwarend waren, uit zijn dossier halen”…
Ook Hugo Coveliers – lange tijd lid van het toezicht houdende Comité I – windt er geen doekjes om: “Wie de controle heeft over de Staatsveiligheid, kan niet alleen zaken doen verdwijnen, maar kan ook veel te weten komen over zijn tegenstrevers”. Dat mocht ex-commissaris Johan Demol aan den lijve ondervinden. Na zijn ophefmakende overstap naar het Vlaams Belang (toen nog Vlaams Blok) pakte het extreem-linkse blad Solidair (PvdA, ex-Amada) plots uit met een vertrouwelijk rapport van de Staatsveiligheid over de politieke jeugdzonden van de populaire politie-commissaris. Of hoe het Belgische establishment en extreem-links twee handen zijn op een buik in de strijd tegen de gemeenschappelijke vijand. Het is geen toeval dat de prioriteit van de Staatsveiligheid (nog altijd) niét ligt bij het gevaar van moslimfundamentalisme en –terrorisme, maar in de strijd tegen de politieke vertegenwoordiger van de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte…
Hugo Coveliers: “De voorzitter van het Comité I is ook een PS’er, zit meer op het kabinet van Onkelinx dan wat anders en rapporteert rechtstreeks aan Elio Di Rupo. De PS wil gewoon de Staatsveiligheid helemaal naar zich toetrekken. Waarom? Om de vuile zaakjes uit Wallonië toe te dekken!” ‘There’s something rotten, in the State of Belgium’…
De Staatsveiligheid is de speeltuin van de Parti Socialiste en dat willen ze graag zo houden.
