We komen nog eens terug op het vernietigende rapport dat het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) zopas publiceerde over de compromisnota van Johan Vande Lanotte en de eerdere voorstellen van Bart De Wever.
Met wat er nu op tafel ligt, hebben de Vlamingen weinig redenen om te vieren. De overdracht van de gezinsbijslag (naar de gewesten en niet naar de gemeenschappen): 2 op 10. Geen splitsing van de gezondheidszorg: 1 op 10. Integratiebeleid en Brussel ogen helemaal rampzalig: nul. De voorgenomen splitsing van BHV (met inschrijvingsrecht voor de Franstaligen) levert ook al een buis op: 4 op 10. Het beste cijfer is voor de (gedeeltelijke) overheveling van het arbeidsbeleid: 5 op 10. Net voldoende, maar niet echt glorieus dus. Afgemeten aan de vijf resoluties van het Vlaams Parlement, komt het OVV uit op een totale score van amper 16 procent. Dat is geen vette vis, maar een heel klein sprotje.
Over naar de Franstaligen. Die mogen best tevreden zijn met de buit die ze binnen halen. Aan de geldstromen en de federale blokkeringsmechanismen wordt niet geraakt. De herfinanciering van Brussel: 9,5 op 10. Het behoud van de federale structuur in de gezondheidszorg: 9 op 10. De beperking van de fiscale autonomie: 7 op 10. Brusselaars moeten geen keuze maken voor ‘persoonsgebonden materies’: 10 op 10. Dat is goed voor een totaal van 76 procent.
De door N-VA en CD&V beloofde ‘Copernicaanse Omwenteling’ is ver af. Waarop het OVV besluit: “Schuif deze rotzooi aan de kant en herbegin met een leeg blad.” Dat is duidelijk. Onbegrijpelijk wordt het als het OVV het nodig vindt om vervolgens de geit en de kool te sparen, in dit geval: Bart De Wever en de Vlaamse partijen. “N-VA en CD&V verdedigen de legitieme belangen van de Vlamingen. Ze doen dit goed en moeten volhouden. Een eerlijk akkoord kan nog steeds.”
Tja, wat is het nu? We begrijpen dat het OVV nogal wat organisaties en leden telt die goede banden hebben met N-VA en CD&V en dus niet te zwaar kan of wil uithalen, maar dát moeten ze toch eens uitleggen. Eerst pakken ze uit met een vernietigend rapport en vervolgens zeggen ze doodleuk: goed bezig, doe vooral zo voort. Het is niet meteen waaraan je denkt als je zoon of dochter met een pak ‘buizen’ van school komt. Zou het feit dat Bram Hermans – voorzitter van het OVV – parlementair medewerker is van N-VA-Kamerlid Theo Francken daar iets mee te maken hebben? Het is goed dat de Vlaamse Beweging de onderhandelingen met argusogen volgt. Maar wie eerst uitpakt met een snoeihard rapport en vervolgens bloemen uitdeelt aan onderhandelaars die zich – zo blijkt uit het rapport van het OVV zelf – lieten verleiden tot verregaande toegevingen, ondermijnt zijn eigen geloofwaardigheid. Jammer.
