De wachtlijsten voor sociale woningen worden steeds langer. De wachttijd in steden kan intussen al oplopen tot 2 of 3 jaar. In Antwerpen moet een gezin gemiddeld 827 dagen geduld oefenen, in Mechelen 849 dagen. De Vlaamse regering schermt wel graag met ‘het recht op wonen’, maar dat is in de praktijk een lege doos.
Oorzaak: massa-immigratie
De lange wachtlijsten in de sociale huisvesting zijn vooral een gevolg van de massale immigratie. Een kwart (!) van de sociale woningen in Vlaanderen gaat naar inwijkelingen. In Antwerpen loopt dat zelfs op tot de helft. Gezien de genaturaliseerde allochtonen hier niet inbegrepen zijn, is de totale allochtone populatie nóg een pak groter. De onvoorwaardelijke en directe toegang van vreemdelingen tot onze sociale huisvesting en andere sociale voorzieningen zorgt dan ook voor een immens aanzuigeffect en dus nieuwe immigratiestromen.
Verkiezingscampagne
De N-VA pakt dezer dagen weer uit met stoere taal en beloftes. Dat loont bij verkiezingen en de media slikken het als zoete koek. Liesbeth Homans speelt Leentjebuur en heeft enkele Vlaams Belang-voorstellen opgevist om paal en perk te stellen aan de vele fraudegevallen. Dat klinkt niet echt geloofwaardig, want de N-VA zit al jaren in de Vlaamse regering die bevoegd is voor sociale huisvesting. De N-VA is met andere woorden zelf mee verantwoordelijk voor de wachtlijsten. En dat is niet alles.
Stop fraude!
Het Vlaams Belang diende het voorbije jaar nog twee voorstellen van decreet in die een einde wilden maken aan de fraude in de sociale huisvesting en de massale instroom van vreemdelingen. In een eerste voorstel moeten vreemdelingen met een uittreksel uit het kadaster kunnen aantonen dat ze in hun thuisland niet over een eigendom beschikken. Het tweede voorstel behelst dat vreemdelingen minstens drie jaar gewerkt moeten hebben, vóór ze een sociale woning kunnen krijgen. Beide voorstellen werden door de andere partijen weggestemd, ook door de N-VA. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden…
