Staf Nimmegeers, de pastoor van de SP.A, is niet alleen voor polygamie en homohuwelijken, maar ook voor een nieuwe collectieve regularisatie. In een vraaggesprek met Knack laat Nimmegeers zich meeslepen door zijn enthousiasme, en zegt hij onnadenkend soms ook ware dingen, die helemaal niet consequent zijn met zijn eigen standpunt. Zo geeft hij toe dat een regularisatie een aanzuigeffect kan hebben voor nieuwe illegalen. Hij erkent ook dat vele zogenaamde asielzoekers geen politieke maar ‘economische’ vluchtelingen zijn. Dat betekent dus dat zij de asielprocedure misbruiken, dat ze in hun vaderland helemaal niet vervolgd worden en dat ze bijgevolg eigenlijk ook geen recht hebben op asiel.
Verder blijkt uit een vraag van Knack ook nog dat minister Dewael vorig jaar in alle stilte 11.630 illegalen heeft geregulariseerd. Maar dat is duidelijk nog niet genoeg voor Nimmegeers… Hij herhaalt ook het typisch fatalistische drogargument van alle multiculturalisten: “… ijzeren gordijnen en wachttorens zullen migranten niet tegenhouden desnoods komen ze langs de riolen en in feite kun je hen geen ongelijk geven.” Nu staan er aan de grenzen van Europa geen ijzeren gordijnen en geen wachttorens. Zowel te land als ter zee zijn de grenzen zo lek als een zeef. Zelfs illegalen die in open zee onderschept worden door patrouillerende schepen van de Spaanse of Italiaanse marine, worden niet automatisch teruggestuurd. Meestal komen ze in opvangcentra terecht, en een flink percentage kan achteraf toch in Europa blijven. Het zogenaamde ‘Fort Europa’ bestaat dus alleen in de wilde fantasie van de linkse kerk.
Het blijft dweilen met de kraan open zolang men geen kordaat uitwijzings- en repatriëringsbeleid voert. Wie illegaal in Europa binnenkomt, moet weten dat hij er onmiddellijk weer uitvliegt als hij betrapt wordt. Dan zal een beleid van gesloten grenzen wél werken. Maar als illegalen weten dat ze maar moeten wachten op de volgende regularisatie, dan zullen zij natuurlijk blijven proberen. De tientallen Afrikanen die in hun gammele bootje verdrinken in de Middellandse Zee of de Atlantische Oceaan zijn niet de slachtoffers van het meedogenloze Europa. Zij zijn de slachtoffers van de lafheid en de besluiteloosheid van de Europese politici die niet de moed hebben illegalen systematisch uit te wijzen, en die daardoor miljoenen mensen in de ontwikkelingslanden de illusie voorspiegelen dat zij een reële kans hebben om hier fortuin te maken.
Een illusie die voor heel wat vluchtelingen eindigt met de verdrinkingsdood, of met een mensonwaardig bestaan in de prostitutie of de sweatshops van de zwarte economie in Europa. Voor de mensenhandelaars is het vooruitzicht op een nieuwe regularisatie natuurlijk een prachtig geschenk. Zij zullen hun prijzen nog kunnen opdrijven. Er zullen nog meer landverhuizers verdrinken of stikken in containers. Voor hen zal de weg naar de hel geplaveid zijn met de goede bedoelingen van slappelingen als Nimmegeers en Dewael. Van de zachte heelmeesters, die stinkende wonden maken…
