Bruno Valkeniers staat in zijn nieuwe column stil bij de totale chaos bij de Belgische Spoorwegen. Die zijn verworden tot een nationale ramp. Aan te weinig geld kan dat niet liggen, want de NMBS krijgt jaarlijks 3 miljard euro toegeschoven. Daar krijgen de reizigers niet veel voor terug. Vertragingen, stakingen, afgeschafte treinen, een totaal gebrek aan klantvriendelijkheid.
Maar dat plaatje geldt – zo schetst de voorzitter van Vlaams Belang – op tal van domeinen in België: de schabouwelijke toestand van het autowegennet, justitie, gevangenissen, wachtlijsten in de gezondheidszorg. De problemen zijn bekend en slepen al jaren en jaren aan. Steeds weer luidt het excuus uit politieke hoek: ‘er wordt aan gewerkt’ en ‘er is in het verleden te weinig geïnvesteerd’…
Bruno Valkeniers neemt geen vrede met dat antwoord. Hij vergelijkt België met een ontwikkelingsland. Een land in staat van ontbinding, zelfs als we de communautaire kloof tussen Vlaanderen en Wallonië even buiten beschouwing laten. “Niks werkt nog zoals het moet, en toch betalen we zowat de hoogste belastingen van Europa. Waar is al dat geld naartoe?”
