We schreven het eerder reeds: de staats(her)vorming is een essentiële voorwaarde voor een doeltreffende aanpak van de sociaal-economische problemen en uitdagingen die op ons afkomen. Een elementair gegeven dat bij de weerkerende pleidooien voor de vorming van een louter ‘sociaal-economische regering’ voor het gemak uit het oog verloren wordt.
Eerder deze week (zie actueel 16.07.2008) stelde de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka het als volgt: “Structurele beslissingen die de welvaart voor onze jongeren voorbereiden, kunnen alleen maar door een fundamentele staatshervorming.”
Ook het financieel-economische weekblad Trends wijst erop dat het een grote denkfout is dat er moet gekozen worden tussen een sociaal-economische regering, die zich toelegt op ‘de zaken die de mensen echt bezighouden’ en een communautaire regering. “Het sociaal-economische kan niet zonder het communautaire. Een arbeidsmarktbeleid is danig verschillend in Vlaanderen en Wallonië. Gezondheidsbeleid: idem dito”, aldus hoofdredacteur Guido Muelenaer.
Hij gaat ook in op de onheilstijdingen waarmee de bevolking nu al geruime tijd op een niet aflatende manier bestookt wordt: “Steve Davignon en Thomas Leysen schreven afgelopen week een vrije tribune waarin ze opriepen om tot een akkoord te komen. Ze alludeerden op ‘een ongecontroleerde crisis’ die anders zou volgen. Mieke Vogels ging in De Morgen nog een stap verder: ‘er dreigt geweld uit te breken in dit land’, liet ze optekenen. En Peter Vandermeersch – van de krant die vroeger AVV-VVK in haar titel droeg – put zich ook uit in het schetsen van een rampscenario.”
“Is een beweging naar meer regionale autonomie – ja, onafhankelijkheid als het moet – een rampscenario?”, vraagt Muelenaer zich af. Wel, “voor heren als Davignon wel”, want “hun machtsbasis is gebouwd op de Belgische salons”. Tussen haakjes: hetzelfde kan gezegd worden van het ACV en het ABVV die omwille van hun voorrechten en puur machtsbehoud verknocht zijn en blijven aan de Belgische staat, ook al schaden zij daardoor onmiskenbaar de belangen van diegenen die zij geacht worden te verdedigen…
Voor de gewone burger daarentegen, zo gaat Muelenaer verder, “is het zaak dat dit land uit zijn geldverslindende communautaire impasse geraakt” en “een grote staatshervorming is daarvoor een essentiële voorwaarde.” Voor de hoofdredacteur van Trends moeten de Vlamingen dan ook het been stijf houden en niet toegeven aan de chantage: “De schrik voor de ‘ongecontroleerde crisis’ mag er niet toe leiden dat de geldkraan wordt opengedraaid en dat daardoor de nodige hervormingen (…) uitblijven.”
