Nadat de Europese Commissie vier jaar geleden de toetredingsonderhandelingen met het islamitische Turkije opstartte, ondervroeg het gerenommeerde Franse onderzoeksinstituut Ifop (Institut français l’opinion publique) 5.000 burgers uit Duitsland, Spanje, Italië, Frankrijk en Groot-Brittannië. Daaruit bleek toen dat een grote meerderheid van de Duitsers en de Fransen tegen het vooruitzicht van Turks lidmaatschap was, maar dat in Spanje, Italië en Groot-Brittannië een kleine meerderheid voor Turkse toetreding was.
Dit jaar heeft Ifop deze oefening nog eens overgedaan. Maar deze keer ondervroeg het Frans instituut niet minder dan 7.007 personen uit zeven lidstaten van de Europese Unie. Samen vertegenwoordigen die lidstaten twee derde van de Europese bevolking. En wat blijkt? Ondanks een propagandaoffensief zonder weerga dat de Europese Commissie de voorbije jaren voor haar plannen lanceerde, is de aversie van de Europeanen tegen Turks EU-lidmaatschap alleen maar toegenomen. Sterker nog: in álle lidstaten van de Europese Unie is een meerderheid van de bevolking vandaag gekant tegen het perspectief van Turkse toetreding. In geen enkel land is nog een meerderheid van voorstanders te vinden.
In Spanje is 51% van de bevolking vandaag tegen, (29% meer dan vier jaar geleden); in Groot-Brittannië is 57% tegen (15% meer dan in 2004). 76% van de Duitsers is tegen, 67% van de Nederlanders, 56% van de Italianen, enzovoort. En hier bij ons? In België kant 68% van de bevolking zich tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Maar natuurlijk blijven Verhofstadt, De Gucht, Leterme, Demotte en co de mantra van de technocraten in de Commissie herhalen: Turkije moet en zal toetreden, daarover mag geen debat worden gevoerd. Alleen het Vlaams Belang eist een referendum in deze voor Europa levensbelangrijke kwestie.
Volgens het economische tijdschrift ‘Valeurs actuelles’ dat de opiniepeiling liet uitvoeren, zullen de Europese instellingen “in een zware crisis belanden als ze, overtuigd als ze zijn van hun gelijk, op het ingeslagen pad verdergaan en weigeren rekening te houden met de bezwaren en obstakels tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie.” Maar of het Europese establishment zich daar ook van bewust is?
