Leerlingen in Gent mogen voortaan Turks, Arabisch, Bulgaars of Roemeens spreken op school. In naam van de multiculturele verdraagzaamheid. Maar of ze daar ook beter van worden?
Het gaat vooruit in Gent. Of, bij nader inzien, achteruit. Eerst besliste het zogenaamd ‘progressieve’ stadsbestuur om het hoofddoekenverbod voor ambtenaren ongedaan te maken en nu pakt de Groene onderwijsschepen Elke Decrynaere uit met een richtlijn waarin staat dat kinderen van vreemde origine hun eigen moedertaal mogen spreken op school. Dat betekent dat in de stedelijke basisscholen straks Turks, Arabisch, Bulgaars of Hottentots gesproken mag worden in de klas en op de speelplaats. ‘Groen’ met de ‘g’ van gek. Knettergek.
Triomf van het cultuurrelativisme
Of het voorstel bijdraagt tot een betere integratie, is een overbodige vraag sinds de linkse kerk uitdrukkelijk afstand heeft genomen van de integratiegedachte. Allochtonen – oeps, dat woord hebben ze in Gent ook al afgeschaft – hoeven zich helemaal niet te integreren en mogen zichzelf blijven. Ook als dat betekent dat ze vasthouden aan hun eigen taal – wat de communicatie niet echt ten goede komt – of aan culturele en religieuze gebruiken die haaks staan op onze Westerse waarden en normen. Ayaan Hirsi Ali had geen ongelijk toen ze beweerde ‘dat de linkse kerk allochtonen gevangen houdt in achterlijkheid’. Net zoals de katholieke kerk vroeger de mensen dom hield.
Taalachterstand
En dan is er natuurlijk nog de vraag of de betrokken leerlingen zèlf beter worden van de maatregel. Jazeker, maakt de Groene onderwijsschepen zichzelf wijs. “Nu is de voertaal in Vlaamse scholen Nederlands. Maar door krampachtig vast te houden aan die strikte regel, ontwikkelen veel kinderen van vreemde origine een taalachterstand tegen hun twaalfde.” Je zou er eens smakelijk om kunnen lachen als het niet zo tragisch was. Om hun taalachterstand in het Nederlands aan te pakken, laten we de kinderen gewoon Turks of Arabisch spreken. Dat klinkt niet logisch en dat is het ook niet. Maar de onderwijsschepen heeft haar multiculturele geloof nog eens dapper in de groene verf gezet. Zoals we al zeiden: knettergek.
