In vakbondskringen en de media hoor je vaak dat het nu maar eens moet gedaan zijn met dat ‘gehakketak’ over Brussel-Halle-Vilvoorde en ander communautaire knelpunten. We moeten onze aandacht verleggen naar de ‘échte’ problemen, klinkt het dan, zoals de vergrijzing en de dalende koopkracht.
Dat er dringende en drastische sociaaleconomische maatregelen nodig zijn, daar is zowat iedereen het over eens, maar een efficiënte economische aanpak, een beter arbeidsmarktbeleid en een strenge begrotingscontrole, zijn gewoon “onmogelijk zonder staatshervorming”. Dat zegt Karel Van Eetvelt – grote baas van Unizo – in een vrije tribune (De Tijd, 08.08.08).
“De hervorming van ons staatsbestel is bittere sociaaleconomische noodzaak, in het belang van burgers en bedrijven.” Wat verwacht Van Eetvelt van zo’n grondige staatshervorming? “Voor ons betekent dat een eigen (financiële) verantwoordelijkheid van de deelstaten, en een arbeidsmarktbeleid in functie van de regionale noden: 20 procent werklozen in Brussel, over 15 procent in Wallonië tot krapte in Vlaanderen.”
“Zonder die hervorming kan een goedwerkende federale staat gewoon niet overleven, wegens geen geld en dus geen coherent beleid”, waarschuwt Karel Van Eetvelt, die een oproep doet aan alle werkgeversorganisaties én vakbonden om de handen in elkaar te slaan. “Want het gaat om hun kerntaak: mee nadenken over het ontwikkelen van doeltreffende instrumenten en afspraken voor de deelstaten en de federale overheid.”
En hij besluit met een optimistische noot: “De staatshervorming komt er hoe dan ook, met of zonder deadline, omdat het sociaaleconomisch niet anders meer kan.” Nu nog de Belgische vakbonden overtuigen…
