Of Urbanus zich heeft laten inspireren door onze campagne, weten we niet. Maar in een interview met DS-Magazine geeft hij er een flinke lap op.
Acteurs, artiesten, kunstenaars laten zich graag van hun meest rode kant zien. Uit overtuiging of omdat dat in die kringen nu eenmaal zo hoort. Omdat ze niet beter weten. Of omdat het de poort opent naar ‘de boekskes’ en de praatprogramma’s, debatjes onder vrienden en gelijkgezinden. Het hart dragen ze links, hun gevulde geldbeugel rechts. Komiek en rebel Urbanus spot met dat brave conformisme: “Heel veel artiesten zijn links, puur uit schrik voor de media. Ik draag al jaren de stempel ‘rechtse zak’. So what?” Daarmee is de toon gezet.
Multiculti
Urbanus draait in zijn shows de multiculturele samenleving door de humoristische gehaktmolen: “Er waren eens 2 allochtonen… Maar dat is al wreed lang geleden.” Of een splinternieuwe moslima: “Ze was nog helemaal ingepakt. En trots dat haar pasgeboren baby zijn eerste woordje al kan zeggen: ‘racist’!” Veel zorgen maakt hij zich daar niet over. “Wanneer er iets cultureels te doen is, is er geen Multi te zien. Dus die mannen gaan mij niet snel op mijn bakkes komen geven, ze zijn er gewoon niet.”
De linkse kerk
Urbain Servranckx herinnert zich nog de commotie rond zijn ‘Bakske vol met stro’. De storm waaide snel over en de linkerzijde – die altijd graag tegen de katholieke kerk had storm gelopen – vond het liedje prachtig. Maar vandaag neemt de linkse kerk de islam in bescherming tegen spot en kritiek. Urbanus snapt het niet. “Lach je met de kerk, dan ben je links. Lach je met de islam, dan ben je rechts. Waar slaat dat op?”
Socialisten en vakbonden
“Ik ben absoluut ontgoocheld in links. Als ik nu een ‘sos’ tegenkom, zeg ik altijd: ‘stop je weg, priester Daens is daar. Waarmee ik bedoel dat de huidige ‘sossen’ niets meer te maken hebben met het idealisme van het opnemen voor de werkmens.” Urbanus is ook niet mals voor de vakbondsleiders. “Ik kan er niet aan doen, als ik die délégués bezig hoor met hun “haal het geld waar het zit”, denk ik: is dat ook niet de slogan van de maffia?”
Urbanus laat zich niet graag in een hoekje stoppen. “Ik ben artiest en ik schop tegen het establishment. Vroeger was dat establishment rechts en was ik links. Nu is het links dat de mensen oplicht en bedriegt, en ben ik rechts. Draait het morgen weer op, dan veranderen de schenen weer waartegen ik schop.” Had Vlaanderen maar meer artiesten en kritische denkers als Urbanus.
