De titel verwijst naar een stuk van Shakespeare, maar ook naar de triomfkreten van Groen. De Raad van State heeft beslist dat rapporten over de verwerking van nucleair afval niet vertrouwelijk zijn, en dus door het publiek ingezien mogen worden. Groen beschouwt dat als een fenomenale politieke overwinning. “We kunnen eindelijk controleren of er voldoende provisies zijn aangelegd bij Synatom voor de ontmanteling van de kerncentrales,” verklaarde een woordvoerder van Groen met veel enthousiasme. Het antwoord op die vraag is nochtans al enige tijd bekend. In het 165° Boek van het Rekenhof werd daar al op gewezen. “De Nationale Instelling voor Radioactief Afval en Verrijkte Splijtstoffen blijkt zich ook bewust te zijn van het feit dat de wet van 11 april 2003 betreffende de voorzieningen aangelegd voor de ontmanteling van de kerncentrales en voor het beheer van splijtstoffen bestraald in deze kerncentrales, garandeert dat er voldoende voorzieningen bestaan, maar dat ze niet volledig verzekert dat de overeenstemmende financiële middelen beschikbaar zijn als de kosten opduiken die ze moeten dekken.” In gewoon Nederlands betekent dat: er is niet genoeg geld opzijgezet. Senator Jurgen Ceder stelde daar namens het Vlaams Belang reeds op 7 april 2009 een vraag over aan de verantwoordelijke minister.
Wij zijn tégen de uitstap uit de kernenergie. Zowel om economische als om ecologische redenen is kernenergie een onmisbare aanvulling op steenkool en aardolie, en dat zal nog een hele tijd zo blijven, zeker tot de alternatieven als windmolens, biobrandstof en zonne-energie de kinderschoenen ontgroeid zijn. De beslissing om de nucleaire sector af te bouwen was een dwaze beslissing van de eerste regering-Verhofstadt. We willen de kerncentrales in bedrijf houden. Maar áls men de kerncentrales toch afbreekt, dan moet men natuurlijk wel de nodige middelen en fondsen voorzien om de overblijvende radioactieve stoffen op een veilige manier te behandelen. Maar zover had de paarsgroene regering natuurlijk niet vooruit gedacht. Ze mikte alleen op vluchtige populariteit, niet op duurzame oplossingen.
