“It makes me sick”, schreeuwde Guy Verhofstadt in het Europees Parlement. Verhofstadt had het over de aarzelende houding – of laffe houding, zo u wil – van de EU ten aanzien van de losgeslagen Libische dictator kolonel Khaddafi. Terwijl in Libië ‘helden die strijden voor democratie en vrijheid worden plat gebombardeerd, kijkt Europa bang toe’.
Het klinkt ongelooflijk, maar er zijn nog altijd goedgelovige en naïeve zielen die in de hypocriete nummertjes van Verhofstadt trappen. Mensen zoals Hilde Sabbe (Het Laatste Nieuws), die zichzelf ongetwijfeld links en kritisch zal noemen, want zijn dat geen synoniemen, links en kritisch? Intussen valt de immer kritische Sabbe in katzwijm voor de charmes van prins Filip als ze nog eens mee mag op een snoepreisje van het paleis, of voor de toneelprestaties van Verhofstadt.
“Wat had ik hem gemist, Verhofstadt. Of beter, wat had ik dit gemist”, kwijlt Sabbe. “De passie, de emotie, de verontwaardiging waarmee hij aan politiek doet. Wàt een gloed, wàt een overtuiging. Zo hoort politiek te zijn, dacht ik. Geen strategieën, geen plannetjes, maar eerlijke, oprechte – want recht uit het hart – verontwaardiging en engagement. Alsof er plots een frisse wind door de politiek waaide.”
Wat een lofzang. En nu eventjes de feiten. Terwijl Verhofstadt in eigen land de heilige oorlog verklaarde aan het Vlaams Blok en het startsein gaf voor een politiek proces, bakte hij als premier zoete broodjes met bloeddorstige dictators uit alle windstreken: Kabila, Kagame en tuti quanti. Hij rolde de rode loper uit voor de Chinese premier, terwijl China een brutale bezettingspolitiek voert in het kleine Tibet. Datzelfde China dat boeddhistische monniken opsluit in concentratiekampen en Tibetaanse dissidenten platwalst met tanks. Maar ja, het is natuurlijk iets gemakkelijker om Khaddafi te veroordelen dan Peking…
De puberale bewondering die Sabbe toont voor Verhofstadt is dan ook compleet misplaatst. Verhofstadt heeft niet – zoals zij schrijft – “de gave van de verontwaardiging”, maar de ‘gave’ van de selectieve verontwaardiging. ‘Eerlijke, oprechte verontwaardiging, recht uit het hart’? Een schaamteloos stukje komedie zal je bedoelen. Verhofstadt heeft bloed aan zijn handen. En een kort geheugen. Op een Nederlandse website dook zopas een leuke foto op van Guy ‘It makes me sick’ Verhofstadt, waarop hij vrolijk de hand drukt van – zeg dat het niet waar is – … Muammar Khaddafi. En dàt maakt ons ziek. Hallo mevrouw Sabbe, een borreltje nodig?
