Door eindelijk de overgangsuitkering voor weduwen of weduwnaars te verlengen geeft de federale minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) gedeeltelijk gevolg aan de verzuchtingen van het Vlaams Belang. “Maar een gewonnen veldslag is nog geen gewonnen oorlog”, zegt Kamerlid Ellen Samyn. “Er moet nog veel veranderen willen we de situatie van de weduwen en weduwnaars en ook van wezen fundamenteel verbeteren, maar we blijven de minister aanporren om hiervoor haar ogen te openen.”
De programmawet die de laatste dagen van december door het federaal parlement gejaagd wordt voorziet onder andere in een verlenging van de duur van uitbetaling van de overgangsuitkering voor weduwnaars en weduwen. “De regering Michel I heeft in al haar besparingsijver de instapleeftijd van het weduwen- of weduwnaarspensioen van 45 jaar stelselmatig opgetrokken tot 50 jaar in 2025”, aldus Samyn. “Een zeer asociale maatregel, maar als compensatie werd een tijdelijke overgangsuitkering voorgesteld. Deze kan in bepaalde gevallen toegekend worden aan mensen die de instapleeftijd nog niet bereikt hebben, maar het is weinig bekend en wordt amper aangevraagd. Je krijgt het niet automatisch, zelfs al heb je er recht op.”
“Ondanks het overwicht van links in deze regering worden er maar weinig echt sociale maatregelen zoals voor weduwen en weduwnaars genomen”
Samyn interpelleerde op 4 maart 2021 in de plenaire vergadering de regering ‘tot verbetering van de situatie van weduwen, weduwnaars en/of weeskinderen’. “De meerderheid stemde deze interpellatie echter inhoudelijk weg”, vervolgt Samyn. “En dat gebeurde eveneens met de amendementen die ik samen met fractieleidster Barbara Pas indiende op een ‘Voorstel tot Resolutie met betrekking tot de ondersteuning van weduwen en weduwnaars die hun partner verliezen’. Daarin riepen we op om de overgangsuitkering in alle gevallen te verlenen aan diegenen die nog kinderen ten laste hebben en ook nog een reeks andere maatregelen te nemen.”
Het Vlaams Belang zal zich evenwel blijven inzetten voor weduwen en weduwnaars, zeker ook in het belang van de weeskinderen. “Zij hebben het recht om alle kansen te krijgen en mogen in hun ontwikkeling niet gehinderd worden omwille van de financiële problemen dat het overlijden van één van hun ouders met zich meebrengt”, besluit Samyn. “Het is sowieso al psychologisch zeer zwaar. Laten we dan de financiële besognes als maatschappij op ons nemen.”
