Nadat we in een vorig stuk een beknopte kritische balans hebben opgemaakt van vier jaar Obama, is het tijd om ons te buigen over de vraag waaróm Obama, ondanks de niet ingeloste verwachtingen en gebroken beloftes, toch de verkiezingen heeft gewonnen. En dan komen we onvermijdelijk uit bij de demografische factor. “It’s the demography stupid”, om het parafraserend te zeggen. Aan de economie lag het niet, want Romney kreeg veruit het meeste vertrouwen om de torenhoge werkloosheid aan te pakken. Kiezers stemmen echter niet altijd met hun verstand, maar heel vaak met hun hart of vanuit de buik. De vrouwelijke kiezers in Amerika vallen nog altijd als een blok voor de charmes van Obama. Maar dé doorslaggevende factor lijkt vooral de gekleurde bevolking te zijn. “Viva Obama”, titelde ‘The Huffington Post’, daarmee samenvattend dat de overwinning van Obama op conto van de groeiende Spaanstalige populatie mag geschreven worden. Dat zou wel eens kunnen kloppen.
Etnisch stemmen
Dat zwarte Amerikanen vier jaar geleden al massaal voor Obama stemden en dat nu opnieuw zouden doen, lag voor de hand. Maar ook in andere etnische bevolkingsgroepen moest Romney het duidelijk afleggen tegen Obama. Volgens de Washington Post zouden pakweg driekwart van de kiezers (74 procent) van Aziatische afkomst voor Obama gestemd hebben. Bij de Latino’s ligt dat iets lager (71 procent) maar die zijn veel talrijker. Romney wint afgetekend (zeg maar 60 procent) bij de blanke kiezer, maar dat volstaat duidelijk niet. De blanken vertegenwoordigen 72 procent van de kiezers, zwarten 13 procent, Latino’s 10 procent en Aziaten 3 procent.
Hopeloos?
Meer en meer ‘Republikeinen’ vrezen – en ook politieke waarnemers gaan ervan uit – dat de republikeinen mogelijk nooit meer een president zullen kunnen leveren. Ten gevolge van de demografische ontwikkelingen, want de gekleurde bevolking in Amerika groeit razendsnel. Het ziet er dus naar uit dat de ‘Democraten’ met hun lakse immigratiebeleid de basis hebben gelegd voor blijvend electoraal succes en machtsverwerving. Het is een beetje zoals de PS dat in België en vooral in Brussel doet.
Het is de vraag hoe de ‘Republikeinen’ op die situatie zullen reageren. Wellicht zullen ze een inspanning doen om aantrekkelijker te worden voor Latino-kiezers, die wel vatbaar zijn voor het conservatieve verhaal van waarden en normen. Maar dan moeten de Republikeinen wel inleveren op hun strenge aanpak van het immigratiebeleid. Een moeilijke keuze, want een versoepeling van de toelatingsvoorwaarden voor inwijkelingen (vooral uit Latijns-Amerika) kan de economie, de sociale zekerheid en de sociale cohesie nog meer onder druk zetten. Of hoe de etnische factor ook in Amerika de teerlingen doet rollen. Het klinkt bekend in de oren.
