Het Vlaams Belang krijgt in de pers zelden een forum om de partijstandpunten aan de man te brengen. Toch blijft de partij de verkiezingsoverwinningen aan elkaar rijgen. Tot grote frustratie van de traditionele partijen, opiniemakers en politicologen. Die voorspellen al jaar en dag dat het Vlaams Belang aan zijn electorale plafond zit en zal achteruitgaan.
Ook Stefaan Walgrave (Universiteit Antwerpen) brak zich het hoofd over het succes van de partij en komt met enkele straffe conclusies. “Nieuws over Vlaams Belang-thema’s maken het Vlaams Belang sterker.” Geef toe, een wetenschappelijke analyse.
Het Vlaams Belang wordt vrij consequent geweerd uit de media, maar de thema’s waarmee het scoort zouden op steeds meer mediabelangstelling kunnen rekenen. Die vier thema’s zijn: Vlaams-nationalisme, ‘anti-politiek’, immigratie en criminaliteit.
Walgrave beweert dat enkel de twee laatste thema’s de kiezer inspireren om ook voor het Vlaams Belang te stemmen. Het is waarschijnlijk daarom dat iedereen in de Wetstraat doodsbang is voor een politieke crisis rond Brussel-Halle-Vilvoorde. Daarom dat iedereen zegt dat er bij verkiezingen rond dat thema maar één winnaar kan zijn. En daarom dat de media ons willen wijswaken ‘dat de mensen daar niet wakker van liggen’…
Walgrave signaleert dat de Vlaams Belang-kiezer vooral wakker ligt van de ‘kleine’ criminaliteit. “Handtasdiefstal, inbraken en dergelijke”. “En daar slaagt de partij erin een link te leggen met haar andere succesthema, de vreemdelingen”. Het Vlaams Belang zegt op dat vlak nochtans niets meer dan bijvoorbeeld Marion van San.
“Zeker tot 2000 hebben de media een vrij consequent cordon in stand gehouden tegenover het VB. Volgens zijn electoraal gewicht is het VB ondervertegenwoordigd in de nieuwsprogramma’s en helemaal afwezig in infotainment als De Laatste Show of Margriet aan Zee. Kwam de partij toch aan bod, dan werd ze steevast kritischer benaderd dan andere partijen.” Zo hoort u het ook nog eens van een ander.
De thema’s waarmee het Vlaams Belang systematisch scoort, hebben in de media aan belang gewonnen. Volgens Walgrave wordt het ‘subjectieve onveiligheidsgevoel’ ook door de media gevoed. Is dat een nauwelijks verholen oproep tot censuur en zelfcensuur? Moeten de media voortaan de criminaliteit helemaal doodzwijgen? En krijgen we dan na het ‘subjectieve onveiligheidsgevoel’ straks het ‘subjectieve veiligheidsgevoel’ …?
Afdrukken