Ilse Malfroot: ‘De werkingsmiddelen van de VDAB verminderen, is dwaasheid op een moment dat sterker moet worden ingezet op activering en levenslang leren.’
‘We moeten solidair zijn met wie het nodig heeft, maar veel strenger voor wie onze sociale zekerheid misbruikt. Onder meer voor wie hier al jaren een uitkering geniet, maar het vertikt onze taal te leren’, zei Vlaams Parlementslid Ilse Malfroot vandaag bij de bespreking van de beleidsnota’s Werk en Economie in de bevoegde commissie van het Vlaams Parlement. Ook verzette ze zich tegen de besparingen op de werkingsmiddelen van de VDAB en pleitte ze voor meer inzet op levenslang leren als alternatief voor arbeidsimmigratie. Tevens vroeg ze een stopzetting van de heksenjacht naar zogenaamd ‘discriminerende werkgevers’.
Het spreekt vanzelf dat het Vlaams Belang zich kan vinden in een sterk activeringsbeleid om de werkzaamheidsgraad op te krikken. Toch blijkt de visie van het Vlaams Belang ter zake enigszins te verschillen van die van de Vlaamse regering. Ilse Malfroot: ‘De focus van het activeringsbeleid moet duidelijk liggen op het aan het werk krijgen van personen die – soms al jaren – van een uitkering leven en in nogal wat gevallen zelfs onze taal niet eens spreken, niet op het activeren van ouders die thuisblijven om voor hun kinderen te zorgen zonder daarbij van een uitkering te genieten.’
Ook met betrekking tot de manier waarop die activering moet gebeuren, verschilt het Vlaams Belang duidelijk van mening met de minister. Ilse Malfroot formuleerde in dat verband haar bedenkingen bij de ‘aangepaste activeringsstrategie’ van minister Crevits om vrouwen met een migratieachtergrond aan het werk te krijgen. Ilse Malfroot: ‘Wie de weg vindt naar uitkeringen en sociale voordelen, moet toch ook de weg kunnen vinden naar werk? Waarom met handenvol belastinggeld – liefst 3,1 miljoen euro – deze doelgroep een voorkeursbehandeling geven waar autochtone Vlamingen geen recht op hebben? De oplossing is niet ‘pamperen’ zonder enig garantie op resultaten, maar wel de uitkering tijdelijk afnemen van wie onvoldoende inspanningen levert om werk te vinden, zich aan te passen aan onze normen of onze taal te leren.’
Dat de doelgroepkortingen worden geschrapt die nochtans arbeidskansen bieden aan oudere werkzoekenden – en dat precies op een moment dat men van het opkrikken van de werkzaamheidsgraad een prioriteit wil maken – vindt het Vlaams Belang allerminst verstandig en een domme besparingsmaatregel.
Het parlementslid pleitte ook voor meer inzet op ‘levenslang leren’. Ilse Malfroot: ‘Er is te weinig ademruimte voor mensen die zich professioneel willen heroriënteren. De mismatch op de arbeidsmarkt tussen vraag en aanbod dreigt nog veel groter te worden indien we ‘levenslang leren’ niet meer en beter aanmoedigen en faciliteren.’ Ilse Malfroot kantte zich overigens tegen het importeren van arbeidskrachten uit het buitenland, zoals ook deze regering weer van plan is: ‘Het lijkt wel alsof deze regering niets geleerd heeft van de fouten uit het verleden. Gaan we bovendien riskeren dat onze eigen werknemers hun job verliezen aan goedkopere importwerknemers?’.
Ilse Malfroot gaf forse kritiek op de besparing op de werkingsmiddelen van de VDAB met 6%: ‘Die besparing is absurd op een moment dat er grote noden zijn inzake controle van werklozen, activering en herscholing. Mogelijk zal de regering zo later gedwongen worden taken uit te besteden. Allicht zelfs aan een hogere kostprijs.’
Het Vlaams Belang verzette zich ook tegen de heksenjacht naar discriminerende werkgevers. Ilse Malfroot: ‘Men moet volledig zelf kunnen kiezen wie men tewerkstelt zonder van discriminatie te worden beschuldigd. De dictatuur van de politieke correctheid beperkt legt onze vrijheden steeds meer aan banden. Die waanzin moet maar eens stoppen.’
Tot slot nam Ilse Malfroot het nog op voor onze Vlaamse kmo’s die nu al te vaak worden weggeconcurreerd door buitenlandse bedrijven: ‘Het is bijzonder jammer dat deze regering besliste om de kmo-subsidie te schrappen waarmee onze ondernemingen een van hun belangrijkste instrumenten verliezen om snel te kunnen professionaliseren. Bovendien wordt het tijd dat bij aanbestedingen en aankopen vaker de ‘nationale voorkeur’ wordt toegepast. We stellen vast dat in onze buurlanden overheidsopdrachten veel vaker dan bij ons naar eigen bedrijven gaan. De regering moet onderzoeken wat daar de oorzaken van zijn en de gepaste maatregelen nemen.’
