Het voorstel van Johan Vande Lanotte om het werkgelegenheidsbeleid in dit land te splitsen is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Dat de Walen én de vakbonden zich vierkant tegen het voorstel hebben gekant, verbaast al lang niet meer. Blijkbaar dienen de Vlaamse (?) vakbonden liever de Waalse belangen en hun eigen belangen, dan de belangen van de Vlaamse werknemers die ze zogezegd vertegenwoordigen…
Bij de Vlaamse werkgevers wordt – voorzichtig – positief gereageerd. In Gazet van Antwerpen legt Philippe Muyters (voorzitter van VOKA, de fusie van het vroegere VEV en de Kamers van Koophandel) nog eens uit waarom die splitsing noodzakelijk is.
Muyters: “Vlaanderen en Wallonië hebben een totaal andere economie. Wallonië heeft bijvoorbeeld veel jonge werklozen. Vlaanderen telt meer oudere werklozen. Het gaat toch niet op om die dezelfde medicamenten toe te kennen. De ene heeft een virale infectie, de andere een bacteriële. Daar moet je anders op reageren.”
Ondanks de federalisering ontbreekt het Vlaanderen vaak nog altijd aan de noodzakelijke hefbomen om zelf de bakens uit te zetten voor onze economie. Muyters geeft een voorbeeld: “Vlaanderen is duidelijk een havengebonden regio. Met onze havens in Antwerpen, Gent, Zeebrugge en Oostende moeten we inspelen op de logistieke mogelijkheden die onze centrale ligging in Europa bieden. Maar vandaag kunnen wij dat in onvoldoende mate. Het ontsluitingsbeleid ten aanzien van de havens, de spoorwegen en de luchthavens behoort tot de federale bevoegdheden.”
Wat de beruchte miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië betreft, wil Muyters de zogenaamde ‘solidariteitsmechanismen’ niet meteen opblazen. Maar die ‘solidariteit’ moet wel transparant en efficiënt zijn en beperkt in de tijd. De realiteit is dat de transfers aan geen enkele van die voorwaarden voldoen…
Muyters neemt overigens geen genoegen met de splitsing van het werkgelegenheidsbeleid, maar pleit ook voor de overheveling van de fiscaliteit naar Vlaanderen. Uiteraard staan wij daar volmondig achter. Maar het ‘non’ van de Walen tegen de splitsing van de werkgelegenheid, laat weinig goeds vermoeden. Als de Walen blijven kiezen voor boycot en sabotage, zal er uiteindelijk niets anders over blijven dan het land zelf te splitsen! De dag dat de Vlaamse werkgevers die stilaan onvermijdelijke conclusie durven trekken, ontkurken wij hier een fles champagne.
