/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting

Als de reeds eerder geciteerde Oscar Van den Boogaard (zie ook actueel ‘leve België’?) moet kiezen tussen het kunstmatige België en het natuurlijke Nederland is zijn keuze snel gemaakt.
“Nederland wordt niet geplaagd door separatisten”, schrijft de schrijver. ‘Geplaagd door separatisten’, jawel, alsof het om een kwalijke ziekte gaat… “Nederlanders voelen zich samen één en iedereen kent het volkslied”, aldus Van den Boogaard, die het de terugkeer naar ‘de jaren vijftig’ noemt. Tja, het België van 1830, dàt is tenminste een project voor de toekomst…

Maar terug naar Van den Boogaard. Die werpt zich in hetzelfde stuk op als dappere ridder van de vrije meningsuiting. Dat zijn wij ook, en dus heeft Van den Boogaard het volste recht om een stroperige of gênante lofzang te zingen op de Belgische eenheid, ook al ontbreekt het daarbij volkomen aan rationele argumenten. Maar goed, iemand die vandaag de dag nog op de hoek van de straat luidkeels wil verkondigen dat de aarde een platte schijf is, hoeft ook niet opgesloten te worden…

Van den Boogaard blaast alarm nu in Nederland iemand is beboet voor ‘majesteitsschennis’, de belediging van koningin Beatrix. “Een grondrecht is in gevaar: de vrije meningsuiting”, waarschuwt Van den Boogaard, want “alles kan als een belediging worden opgevat”.
De schrijver verwijst vervolgens naar Ayaan Hirsi Ali die twee jaar geleden de vrije meningsuiting verdedigde als ‘het recht om te beledigen’. Dat klopt stelt Van den Boogaard, en daarmee zijn wij het volmondig eens. “Wat zou het vrije woord anders nog inhouden? Mensen met lange tenen zouden daarmee anderen het zwijgen opleggen.”

Wat het open debat en de vrije meningsuiting betreft, kan België nog wel wat leren van Nederland. Maar dat is Van den Boogaard even ontgaan. “Vrijheid van meningsuiting impliceert ook de vrijheid om te beledigen, schokken, kwetsen en verontrusten, ook al is zulks misschien niet fatsoenlijk”, schrijft hij nog. Van den Boogaard zal het niet graag horen, of wellicht niet uit onze mond, maar wat dat betreft heeft hij 100 % gelijk. Maar geldt dat ook voor het Vlaams Belang en de standpunten van het Vlaams Belang? Of geldt die vrije meningsuiting voor alles en iedereen, maar niet voor ons? En waarom?

“Regels van fatsoen horen in het strafboek niet thuis. Als rechters dat moeten afdwingen, leven we in een politiestaat”, stelt Van den Boogaard. Kijk eens aan. De beruchte veroordeling van het Vlaams Blok door Belgische rechters heeft dit land ontmaskerd als ‘een politiestaat’. Want dat is het toch wat Van den Boogaard zegt? Al zal dat wellicht wel niet de bedoeling geweest zijn…

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder:
/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting

Pim Fortuyn en Theo van Gogh werden vermoord voor hun uitgesproken standpunten. Het Vlaams Blok werd veroordeeld. Het Vlaams Belang riskeert zijn overheidsdotatie kwijt te raken omwille van een uitspraak over het gevaar van de oprukkende islam. Een leraar werd door de directie van zijn school op straat gezet omdat hij een dom maar onschuldig grapje over Marokkanen had doorgestuurd via zijn computer.

Is de vrije meningsuiting bedreigd? Of zijn er grenzen aan de vrije meningsuiting? Jurgen Verstrepen – die als radiomaker zelf ondervond hoe het politieke establishment dissidenten het zwijgen tracht op te leggen – voert daarover vanavond (23.35u) bij Polspoel en Desmet (VTM) een debat. Verstrepen gaat in discussie met Louis Tobback (boegbeeld van de socialisten), Luc Van der Kelen (hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws en één van de weinigen die luidop hun afkeer hebben geuit over de veroordeling van het Vlaams Blok en de recente poging om het Vlaams Belang droog te leggen) en Sylvain Ephimenco (bekend publicist en criticus van de islam en de multiculturele samenleving). Het belooft een boeiend debat te worden.

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder: , , , ,
/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting

Hoe is het concreet met de vrijheid van meningsuiting – toch één van de fundamenteelste grondrechten van onze Europese beschaving en één van de bases van de universele mensenrechten – gesteld?

De Worldwide Press publiceert elk jaar een zgn. Freedom Index, een index waarmee de vrijheid van meningsuiting in een bepaald land wordt gemeten. Op die manier kunnen burgers en politiek geïnteresseerden min of meer inschatten hoe het met deze vrijheid in eigen land staat ten opzichte van andere landen.

Het is opmerkelijk te noemen dat ook op de vrijheidsschaal, die de genoemde internationale vereniging van journalisten hanteert, België veel minder goed scoort dan zijn buurlanden. België staat namelijk pas op de 18de plaats. De vereniging verspreidt de volgende commentaar op de resultaten: “Bepaalde westerse democratieën zijn in het lijstje enorm teruggevallen en doen het niet goed”. De V.S.A. staan op de 44ste plaats en zijn op één jaar tijd meer dan 20 plaatsen gezakt, maar dit heeft natuurlijk alles te maken met terrorismedreiging en inperking van de persoonlijke vrijheden. Ook Canada en Groot-Brittannië bevinden zich omwille van dit “internationale kader” op een lagere plaats. De ergste plaatsen voor journalisten zijn Noord-Korea – ondanks de lof die het land krijgt toegezwaaid door bepaalde PS-creaturen – Eritrea en Turkmenistan.

Dezelfde journalisten vinden dat het met de vrijheid van meningsuiting ook in België wat minder goed gaat dan het jaar 2002 (het jaar van de vorige Worldwide Press Freedom Index, en het land vindt steeds minder aansluiting met de top tien: Denemarken (dus ondanks de vlotte samenwerking van de regering met zgn. extreem rechts!), Finland, IJsland, Ierland, Nederland, Noorwegen (ook daar met een sterke zgn. extreem rechtse partij).

Alle landen in de top tien zijn Europees en enkele voormalige Oostbloklanden zijn het clubje van landen met de grootste vrije meningsuiting komen versterken: Slovakije, Tsjechië, Slovenië, Estland, Hongarije.
België situeert zich eerder op het niveau van Zuid-Europese landen als Griekenland, Portugal en exotische landen als Trinidad en Tobago. België bevond zich in 2004 nog op de 12de plaats, nu dus op nummer 18. Zit het politieke proces van het Belgische regime tegen het Vlaams Blok er voor iets tussen?

België kan dus best zijn taal wat milderen als het gaat over “democratie” en “vrije meningsuiting”. Want het land is – op alle vlakken – stilaan aan het verworden tot een amechtig plantje in de Europese moestuin van gezonde(re) planten. België, de zieke man in Europa?

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder: , , , , , ,
/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting

In het proces tegen Mohammed B. noemde de aanklager de moord op Theo van Gogh een aanslag op de vrije meningsuiting. De officier van justitie uitte zware kritiek op politici die vinden dat er grenzen zijn aan die vrijheid.

“Het is duidelijk dat harde, soms kwetsende, soms zelfs beledigende uitlatingen van commentatoren of columnisten niet altijd een positieve bijdrage leveren aan een verantwoord debat over bijvoorbeeld integratie. Dat hindert de overheid. Maar veel erger, onverdraagbaar, is een impliciete of expliciete beknotting van de vrijheid van meningsuiting. Met name de overheid moet zich aangesproken voelen door het misschien wat plat geciteerde, maar daarom niet minder mooie ‘I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it’. Ik ben het niet eens met wat u zegt, maar ik zal tot mijn dood uw recht verdedigen om het te zeggen.

De rechters die het Vlaams Blok ter dood veroordeelden, dachten daar duidelijk anders over. In Nederland zijn magistraten blijkbaar moediger én verstandiger.

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder: , ,
/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting

“De vrije meningsuiting is uitermate belangrijk, maar ze is niet absoluut. Wanneer ze omslaat in aanzetten tot haat, mag het recht best ingrijpen”. Dat zegt professor Jan Velaers vandaag in een uitgebreid interview in Gazet van Antwerpen. Daarin geeft hij zijn visie op het Blok-arrest en de moord op Theo van Gogh. Het is op zijn zachtst gezegd een beetje tweeslachtig.

Wat ons betreft mogen er in een democratie geen beperkingen opgelegd worden aan de vrije meningsuiting. De enige beperking die men wèl mag stellen is het oproepen tot geweld, en dat heeft het Vlaams Blok nooit gedaan.

“Uitingen die noch informeren, noch opiniëren en klaarblijkelijk geen andere functie hebben dan mensen als hatelijk voor te stellen, wijzen op de intentie om aan te zetten tot haat”, stelt Velaers. Maar dat argument en de formulering “aanzetten tot haat” zijn zo vaag en vatbaar voor interpretatie dat ze nooit het richtsnoer kunnen zijn voor eerlijke rechtspraak. Het zet de poort wagenwijd open voor willekeur en politieke afrekeningen.
In het interview spreekt Velaers terecht van “een intentieproces”.

Het is nooit de bedoeling geweest van het Vlaams Blok om haat te zaaien tegen vreemdelingen. Onze kritiek richtte zich in de eerste plaats tegen het knuffelbeleid van de traditionele partijen. Een beleid dat overigens, onder druk van het Vlaams Blok, de laatste jaren toch wel een stuk in onze richting is opgeschoven.
Ten andere, men mag bij bepaalde publicaties en uitspraken uit het verleden best bedenkingen hebben, maar tot een opstoot van haat en geweld tegen vreemdelingen hebben ze alvast niet geleid.

Professor Velaers heeft overigens nog meer stevige kritiek op het arrest. “Het Vlaams Blok-arrest bevat onvoldoende precieze criteria en wekt daardoor de indruk dat over de islam en de multiculturele samenleving niet meer vrij kan worden gesproken”. “Enkele dagen geleden vroeg een nochtans verstandige vrouw mij of ze nog mocht opkomen tegen het lidmaatschap van Turkije bij de Europese Unie, zonder dat men daarin het aanzetten tot haat tegen de moslims zal zien. Dat is erg en mede het gevolg van de onduidelijkheid van de arresten.”

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder: , , ,
/ Gepubliceerd in Nieuws

Vrije meningsuiting?

‘Het Vlaams Belang, was dat niet de partij die zich opwierp als grote verdediger van de vrije meningsuiting? Welnu, waarom maken ze zich dan zo druk over de uitlatingen van prins Filip’. Het is een bedenking die vandaag hier en daar opduikt in het debat over de omstreden uitspraken van Filip van Saksen-Coburg. Een antwoord dringt zich op.

Heeft die brave man ook niet het recht op een eigen mening? Jazeker. Maar we leven nu eenmaal in een parlementaire democratie waarbij de monarchie een strikt ceremoniële rol heeft. Lintjes knippen en zwijgen, dat is de boodschap. De koning en de kroonprins mogen niet aan politiek doen. Zo simpel is dat.

“Stel u maar eens even voor,” schrijft Luc Van der Kelen – nochtans een volbloed Belgicist – in Het Laatste Nieuws, “dat de prins de PS zou hebben aangemaand om de overconsumptie in de ziekenhuizen aan te pakken of een ander geladen dossier dat de Belgische stabiliteit bedreigt, de wereld zou te klein zijn geweest, en zeer terecht.”

Paul Geudens (Gazet van Antwerpen) heeft het bij het rechte eind: “De monarchie moet boven de politieke partijen en discussies staan. In feite worden de koning en zijn gevolg (vorstelijk) betaald om te zwijgen. Als ze hun dotatie aanvaarden, stemmen ze er automatisch mee in de rol te spelen die van hen wordt verwacht: complete politieke neutraliteit. Hebben ze het daar moeilijk mee, eisen ze voor zichzelf het recht op vrije meningsuiting op, dan moeten ze consequent zijn en hun dotatie weigeren. Op dat ogenblik mogen ze, zoals alle ‘gewone’ Belgen, over alles meepraten”. Zo is dat.

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken
Getagged onder: