Er komt geen verandering in Amerika. Barack Obama blijft, ondanks zijn boulevard van gebroken dromen en beloftes president. Obama krijgt een herkansing. Met dank aan de media, vrouwen die vallen voor zijn onmiskenbare charme en etnische minderheden (Afro-Amerikanen, Aziaten en Latino’s). Maar daarover later meer.
Verliefd op Obama
Het Nederlandse weekblad HP/De Tijd pakte vier jaar geleden al uit met een omslagverhaal onder de titel ‘Verliefd op Obama’. De Westerse media lagen aan de voeten van de zwarte presidentskandidaat. “Die ‘Obamania’ heb ik ook meegemaakt,” zegt Willem Post (Amerika-deskundige van het befaamde Nederlandse Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael), “journalisten die met tranen in de ogen staan of op tv verkondigen dat ze verliefd zijn op de presidentskandidaat.” Die verliefdheid is er in een groot deel van de pers nog altijd. En liefde maakt blind. Akkoord, Obama heeft charisma én een uitstekende speechschrijver. Kent u de ‘Spice Girls’ nog? De Britse meidengroep bracht aanstekelijke popdeuntjes, maar of ze ook écht konden zingen, daarover bestaat gerede twijfel. Zo is het ook met Obama. ‘Hoop’, ‘vrede’, ‘verandering’: het klinkt allemaal zo mooi, maar het zijn ook vage containerbegrippen. De realiteit is minder rooskleurig. De balans van zijn bewind is alles behalve schitterend te noemen. “Obama erft zijn eigen puinhoop,” schrijft de Nederlandse publicist en jurist Afshin Ellian scherp. ” ‘Yes we can’, is helaas geen antwoord op de problemen van Amerika en de wereld.” (Elsevier, 07.11.12)
Socialist
Obama heeft zijn wet op de gezondheidszorg doorgedrukt, maar die ‘Obamacare’ is on-Amerikaans, quasi onbetaalbaar en zorgt voor grote verdeeldheid in het land. De werkloosheid is nog altijd torenhoog. 23 miljoen Amerikanen zijn op zoek naar werk en uitzicht op beterschap is er niet meteen. De economie sputtert en het begrotingstekort is gigantisch. De remedie van Obama? Nieuwe belastingen en zware besparingen. En wie daarvoor zal moeten opdraaien is ook duidelijk: de hardwerkende middenklasse. Het is het socialistische recept voor de aanpak van de crisis… en nog meer ellende. Geen wonder dat Elio Di Rupo de overwinning van Obama toejuichte. Over naar het buitenland. Wat dat betreft is het palmares van Obama zo mogelijk nóg dramatischer.
Nobelprijs voor de Vrede
Obama maakte in Cairo een knieval voor de islam en prees de islam als een ‘godsdienst van vrede’. Veel heeft dat niet geholpen en respect heeft dat ook niet opgeleverd. “De reputatie van de Verenigde Staten in de moslimwereld is slechter dan ooit,” stelt Arend Jan Boekestijn nuchter vast (Elsevier, 03.11.12). Obama steunde de ‘Arabische Lente’ in Egypte, Libië en Syrië, maar krijgt nu het deksel op de neus. De ‘Arabische Lente’ heeft de groene loper uitgerold voor de islamisten. “De Arabische omwentelingen hebben het virulente anti-Amerikanisme alleen maar versterkt,” schrijft Boekestijn. De ‘Arabische Lente’ is verworden tot een winter waar geweld, chaos en antisemitisme welig tieren.”
