In een artikel in het Nieuwsblad staat dat er amper Walen zijn die in Vlaanderen willen komen werken. Nochtans zijn Vlaamse bedrijven massaal op zoek naar werkkrachten en blijft de werkloosheid in Wallonië torenhoog. “Dit bevestigt wat het Vlaams Belang al jaren zegt, namelijk dat de Belgische eenheid een totale fictie is”, zegt Vlaamse Parlementslid Ilse Malfroot. “Waalse politici zijn enkel geïnteresseerd in Vlaams geld, maar wanneer het gaat om Nederlands te spreken of om hier te komen werken, is het andere koek.”
In 2011 werkten er nog zo’n 52.549 Walen in Vlaanderen, maar op tien jaar tijd is dat aantal met bijna tienduizend gedaald. Het aantal Walen die in het buitenland werken is daarentegen wel enorm toegenomen van 52.604 in 2011 naar ruim 68.000 Walen nu. Veel Vlaamse bedrijven zijn echter wanhopig op zoek naar werkkrachten en kijken noodgedwongen naar Wallonië, waar er maar liefst tien keer meer werkzoekenden per vacature zijn dan in Vlaanderen.
“Wallonië wil wel Vlaams geld, maar geen Vlaams werk”
“Dat er veel meer Walen in het buitenland gaan werken, toont aan dat zij zich wel degelijk kunnen verplaatsen voor een job”, zegt Malfroot. “Alleen willen zij duidelijk niet naar Vlaanderen komen.” Het argument van de taalbarrière klopt ook niet echt volgens Malfroot. “Veel bedrijven maken geen punt van kennis van het Nederlands en de VDAB biedt bovendien gratis taalcoaching aan op de werkvloer.”
Volgens Malfroot worden met het grote aantal vacatures in Vlaanderen en de Waalse onwil om hier op in te gaan de beruchte transfers nog maar eens bevestigd. “Zolang de Vlaams geldstroom blijft komen, zal Wallonië verder blijven vegeteren”, zegt Malfroot. “Daarom moeten Vlaanderen en Wallonië zo snel mogelijk hun eigen weg inslaan. Enkel zo kunnen we allebei onze respectievelijke problemen oplossen en wordt uiteindelijk iedereen hier beter van”, besluit Malfroot. “Want de Vlaamse hangmat wiegt Wallonië in slaap.”
