In 2015 besteedde de federale overheid meer dan 1 miljard euro aan terugbetalingen aan OCMW’s. Nauwelijks iets meer dan één vierde daarvan ging naar Vlaanderen. Veruit de grootste slokop blijft Brussel, maar ook in Wallonië gaat het volledig de verkeerde kant op.
Dat blijkt althans uit het antwoord dat VB-kamerlid Barbara Pas kreeg van minister voor Maatschappelijke Integratie Borsus, toen ze de cijfers opvroeg over de terugbetalingen die de federale overheid de jongste vijf jaar aan de OCMW’s verrichte.
Van die 1 miljard ging namelijk 266 miljoen (26,4%) naar Vlaanderen, 434 miljoen (43%) naar Wallonië, en niet minder dan 309,5 miljoen (30,6%) naar Brussel. Uitgedrukt in uitgaven per inwoner, komt dat voor Vlaanderen neer op 74 euro, voor Wallonië op 121 euro of 1,6 keer meer dan in Vlaanderen en voor Brussel op maar liefst 263 euro of 3,5 keer meer dan in Vlaanderen.
Barbara Pas: “Dat de sociale zekerheid één grote transfermachine van welvaart van noord naar zuid is, weten we al jaren, en wordt met deze cijfers nog maar eens bevestigd. Het is immers al decennia zo dat Vlaanderen instaat voor het gros van de financiering van de federale overheid en dus ook van de sociale zekerheid, terwijl Brussel en Wallonië de grootste afnemers zijn als het op de uitgaven ter zake aankomt. Hoe lang zullen de Vlamingen het uitmelken van Vlaanderen nog dulden?”
Bekijkt men bovendien de evolutie van de jongste vijf jaar, dan zien we bovendien dat het in Wallonië verder de verkeerde kant uitgaat. In de periode 2011-2015 daalde het Vlaamse aandeel in federale OCMW-terugbetalingen systematisch van 30% in 2011 tot 26,4% in 2015, in Brussel was er eerst min of meer een status quo en de jongste jaren een lichte daling, terwijl het aandeel van Wallonië systematisch opliep van 37% naar 43%. Elk jaar steeg met andere woorden het Waalse aandeel in het geheel van de federale OCMW-uitgaven met meer dan 1%!
Barbara Pas: “Deze evolutie toont duidelijk aan dat Wallonië, ondanks het decennialange infuus vanuit Vlaanderen, zijn zaken niet op orde krijgt. Er is dus duidelijk structureel iets mis met dit transfersysteem. Wij zeggen al jaren dat Wallonië geresponsabiliseerd moet worden, dat het zélf verantwoordelijk moet worden in plaats van te blijven vegeteren in de hangmat die de sociale zekerheid is. Alleen op die manier kan Wallonië de tering naar de nering zetten en zijn herstel bewerkstelligen. Wij herhalen dan ook onze eis om de sociale zekerheid te splitsen. Brussel daarentegen is een ander verhaal, want daar is het duidelijk dat de hoge OCMW-uitgaven het rechtstreekse gevolg zijn van het feit dat de traditionele partijen jarenlang vanuit de derde wereld armoede hebben geïmporteerd. We zien wat de gevolgen daarvan zijn. Deze cijfers zouden de beleidsmakers toch eens aan het nadenken moeten zetten, want deze situatie is niet langer houdbaar.”
