Het Vlaams Belang slaagt er wel eens vaker in om bepaalde maatschappelijke thema’s op de politieke agenda te krijgen door zijn originele en verfrissende kijk op de zaken. Deze succesvolle partij slaagt erin de maatschappij met de neus op de feiten te drukken. De politieke correcte bovenlaag is er niet gelukkig mee.
Voorbeelden? Het is het Vlaams Belang dat als eerste opkwam (en opkomt) voor totale Vlaamse onafhankelijkheid, daarin gevolgd door steeds meer Vlaamse ondernemers. Het is het Vlaams Belang dat de multiculturele dromen confronteerde met de harde realiteit. Het is het Vlaams Belang dat van veiligheid opnieuw een centraal thema maakt in de politieke discussie en dat een uitbreiding vraagt van de wettelijke mogelijkheden van de zelfverdediging.
Dit laatste thema zorgde voor heel wat gerommel in de progressieve media. Steevast worden dan de clichés bovengehaald als ‘Far West-maatschappij’, of het ‘oog-om-oog, tand-om-tand-principe’. Maar omdat de veiligheid in onze grootsteden een probleem van eerste rang geworden is, blijkt uit de pers tezelfdertijd dat de discussie niet meer uit de weg kan worden gegaan. Bewijs daarvan is het artikel van Boudewijn Bouckaert (hoogleraar aan de rechtsfaculteit van de Universiteit Gent en voorzitter van de conservatief-liberale denktank Nova Civitas) in De Tijd (27.04.2006).
Inleidend merkt professor Bouckaert op dat in ons land iedereen het erover eens is dat men het eigen leven mag beschermen. Over de bescherming van zijn eigendommen zijn criminologen en strafrechtsspecialisten “uitgesproken negatief”, want “bescherming van de eigendommen is een van hun laagste prioriteiten”.
Waarom? Boudewijn Bouckaert meent dat “het typisch is voor de door links gedomineerde criminologen dat de dader-slachtoffer-relatie in misdrijven inzake eigendommen omgedraaid wordt. De ‘kruidenier’ (het kan ook een juwelier zijn) die zijn have en goed verdedigt tegen een dief, is zo goed als op voorhand veroordeeld door deze intellectuelen.” Die gaan er namelijk van uit dat diefstal in vele gevallen een ‘sociaal onrecht’ rechtzet, diefstal wordt een systeem van massale herverdeling tussen de gegoeden en het ‘armere’ bevolkingsdeel.
Nochtans, argumenteert de professor, is het eigendomsrecht een mensenrecht dat opgenomen is in het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Het moet dus afdwingbaar zijn. Ook hij meent dat het garanderen van veiligheid nog steeds tot de kerntaken van de overheid behoort, maar “in complementaire orde” moet zelfverdediging kunnen.
“De weigering van de meeste regeringspartijen om het recht op zelfverdediging uit te breiden naar de eigendommen getuigt daarom van een aftands ideologisch geïnspireerd sectarisme dat alleen maar de kloof tussen de hardwerkende burger en de intellectueel-politieke elite kan doen toenemen”, meent Boudewijn Bouckaert.
De linkse bovenlaag vervalst het debat. Alsof de uitbreiding van het recht op zelfverdediging zou leiden tot een ‘cowboy-maatschappij, alsof “op dat moment de kogels rond onze oren zouden vliegen en winkeliers voor een appel jeugdige dieven zouden afknallen”. Dit is niet meer eerlijk, vindt professor Bouckaert. “Duitsland en Nederland, waar de zelfverdediging voor de eigendom geldt, behoren tot nader order niet tot de Far West”. In Zuid-Afrika en Mexico gelden de strengste wetten op wapenbezit, maar beide landen behoren tot de gewelddadigste van de wereld.
Besluit: eindelijk eens iemand van de academische wereld die ook in deze problematiek duidelijk de kant van de ‘gewone mensen’ kiest.
