Dat nogal wat ‘feministen’ in Vlaanderen (genre Eva Brems van Groen) het opnemen voor islamitische hoofddoeken is al hoogst bizar, maar dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding hetzelfde doet, is te gek voor woorden. Temeer daar hoofddoeken de integratie van allochtonen/moslima’s aanzienlijk afremmen en het symbool zijn geworden van een zelf gekozen apartheid. Jozef De Witte noemt die “massale afkeer van de hoofddoek” merkwaardig. “De hoofddoek wordt gezien als symbool voor militant islamisme.” De Witte zegt daarover dat we “spoken” zien. En, zo voegt hij er aan toe: “Mijn moeder ging nooit naar de kerk zonder hoofddoek” (De Morgen, 07.03.12). Dat argument staat met stip op 1 in de lijst van “zotte excuses voor die malle hoofddoek” (Annelies van der Veer in een schitterende reeks op hoeiboei.nl, de blog van de bekende Arabist Hans Jansen)
Dwaze vergelijking
De vergelijking van Jozef De Witte slaat nergens op. “Ja, mijn moeder droeg ook wel eens een hoofddoek”, schrijft de Nederlandse journaliste. “Ze deed dat om haar (dure) permanent te beschermen tegen weer en wind maar niet, om het maar eens vrijuit te zeggen, tegen vreemde, al te vrijpostige mannen met achterhaalde om niet te zeggen onbeschaafde ideeën. En als ze bij vrienden, kennissen of de buren op bezoek was, ging die hoofddoek gewoon af.” Ook Nahed Selim, zelf een moslimvrouw, maakt komaf met de linkse excuuscultuur: “Het is niet slechts een kledingstuk. Er zit een concept achter over de ongelijkwaardige plaats van de vrouw in de maatschappij. De hoofddoek is het politieke spandoek van de fundamentalisten geworden, net zoals de boerka.” Wie zou het beter weten? Deze moslima of De Witte?
Kruistocht
Mia Doornaert (De Standaard, 08.03.12) laakt de kruistocht van De Witte tegen winkelketen Hema en stelt dat bedrijven het recht hebben een ‘dresscode’ voor te schrijven voor mensen die met klanten in aanraking komen. Zo zullen ook te korte rokjes, diepe decolletés, piercings of tattoo’s niet overal op prijs gesteld worden. “Dat is geen ondraaglijke beknotting van de vrijheid en dat maakt ons nog niet tot ‘grijze muizen’ zoals De Witte beweert”, aldus Mia Doornaert. De bekende jurist Matthias Storme sluit zich daar bij aan: “De Witte ‘vergeet’ een fundamenteel onderscheid: dat tussen publieke en private ruimte. De bedrijfsvloer is private ruimte. De argumenten die hij gebruikt voor de vrijheid om religieuze symbolen te dragen in de publieke ruimte zijn zeer zinnig, maar kunnen niet zomaar gelden in de private ruimte, inbegrepen de bedrijfsruimte. Het niet onderscheiden van publieke en private ruimte is wel kenmerkend voor totalitair denken…” Op dat vlak zit Jozef De Witte dus op dezelfde lijn als moslimfundamentalisten.
“Guantanamo”
Dat De Witte de religieuze eisen van radicale moslims aanwakkert, mag ook blijken uit de reactie van een jonge moslima met hoofddoek (De Morgen). Rajae noemt het optreden van Hema wansmakelijk: “Als je je zelf niet mag zijn, dan is dat erger dan Guantanamo.” Die hadden we nog niet gehoord. “Bovendien”, voegt ze er nog aan toe, “we leven in de 21ste eeuw. Met homoseksualiteit hebben we het toch ook niet meer moeilijk?” Oeps, foutje. Vorige week nog schreven bekende Vlamingen een open brief om het toenemende geweld tegen homo’s aan te klagen. Doorgaans zijn de daders jonge allochtonen, moslims. Blijkbaar is die 21ste eeuw nog niet tot iedereen doorgedrongen…
