Zelfs Sinterklaas is niet meer veilig voor het oeverloze geëmmer van beroepsgekwetsten en professionele antiracisten.
De multiculturele samenleving heeft het leven er niet gemakkelijker op gemaakt, zoveel is duidelijk. Dat blijkt dezer dagen nog eens uit het feit dat nu ook al de nakende intrede van de Sint voor controverse zorgt. De aanleiding daarvoor is deze keer het vermeende racistische karakter van ‘Zwarte Piet’. Dat de brave man zijn zwarte aangezicht dankt aan zijn beroep en niet aan zijn huidskleur, én hij stamt uit een eeuwenoude – zelfs voorchristelijke – traditie, speelt geen rol. Het feit dat enkele beroepsslachtoffers en professionele antiracisten, die duidelijk geen kaas hebben gegeten van onze tradities, zélf een verband leggen dat er niet is (racisme, slavernij, en zo) volstaat om nu ook het kinderfeest bij uitstek te vergallen.
Zie ginds komt de VN
Ondertussen heeft de hele kwestie zelfs een internationaal verlengstuk gekregen. Wellicht wegens het gebrek aan ernstige internationale problemen en dito conflicten, heeft de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (!) van de Verenigde Naties namelijk laten weten een onderzoek in te stellen naar het ‘racistische karakter’ van het Sinterklaasfeest. Daarmee heeft de waanzin een voorlopig hoogtepunt bereikt.
Sneeuwwitje
Het is niet de eerste keer dat het Sinterklaasfeest wordt belaagd door de politiekcorrecte beeldenstormers. Eerder al belandde ook de Sint zelf in het oog van de storm omwille van het kruis op zijn mijter. Aangezien dat wel eens ‘aanstootgevend’/ ‘kwetsend’/’beledigend’,… (u kan het rijtje ondertussen zelf al wel aanvullen) zou kunnen zijn voor bepaalde medelanders, wordt het christelijke symbool al op heel wat plaatsen gewoon weggelaten ofwel vervangen door een omgekeerde T of een streep. De politiekcorrecte kwezelarij begint in ieder geval steeds engere vormen aan te nemen. Gisteren was het Sinterklaas. Vandaag is het ‘Zwarte Piet’. Wie is morgen aan de beurt? Sneeuwwitje wellicht.
Weg met ons
Helemaal godgeklaagd (als we dat woord nog mogen gebruiken tenminste) is het feit dat op hetzelfde moment dat komaf wordt gemaakt met eeuwenoude, gedeelde culturele tradities, almaar meer wordt toegegeven aan de almaar groeiende eisen en grillen van een specifieke importreligie. Gaande van halalvoedsel in het onderwijs over de erkenning van islamitische feestdagen tot gedoogde en gesubsidieerde rituele slachtingen. Ondertussen naderen we met de multiculturele samenleving het punt waarop hier plaats is voor zowat alle culturen. Behalve de onze.
