Deze week deed de Europese Commissie haar ultra-ambitieuze klimaatbeleid uit de doeken. Bij monde van Ursula Von der Leyen en Frans Timmermans stelde de Europese Commissie de nieuwe wetgeving voor die ervoor moet zorgen dat we in de Europese Unie 55% minder broeikasgassen uitstoten tegen 2030. “Megalomaan en onhaalbaar”, zo vat Europees Parlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) samen.
Volgens Vandendriessche is het uitgangspunt van de Europese Commissie al meteen verkeerd: “De voorstelling ging gepaard van een heleboel fatalisme en bedenkelijk alarmisme”, aldus Vandendriessche. “Los van de wetenschappelijke kwestie die het klimaatvraagstuk in wezen is, moeten we ons de vraag durven stellen of het probleem zo urgent is dat het dergelijke radicale maatregelen legitimeert?”
Volgens Tom Vandendriessche moeten we de dus zaken enigszins in perspectief plaatsen: “In een soort van misplaatst godscomplex bombardeert deze EU zich tot de wereldleider in de strijd tegen de klimaatsverandering, maar welke impact zal de EU hebben? Wij stellen vast dat de EU nog niet eens verantwoordelijk is voor 10% van de globale CO2-uitstoot en landen die veel meer uitstoten helemaal niet dezelfde klimaatplannen koesteren.” Op de vraag hoe haalbaar de plannen van Timmermans zijn, is Vandendriessche dan ook duidelijk: “Niet alleen kan de werkelijke impact van dit plan op het klimaat maar moeilijk worden ingeschat. De sociaaleconomische impact zal erg hard zijn; zonder verregaande schade is dit plan dus volstrekt onhaalbaar.”
Wat haalt de Vlaming dan uit dit Europees wetgevend pakket? “Bitter weinig”
Wat haalt de Vlaming dan uit dit Europees wetgevend pakket? Bitter weinig, zo meent Vandendriessche. “We staan voor een groene belastingtsunami. De Green Deal is in werkelijkheid een Green Steal.” Volgens Vandendriessche zullen Vlaamse gezinnen en bedrijven het klimaatbeleid dan ook meteen voelen in hun portemonnee: “Timmermans wil de verdelers van brandstoffen belasten. Brandstof -en energieproducenten gaan een CO2-belasting moeten betalen, iets dat ze zeker zullen doorrekenen aan de consument. Gezinnen, automobilisten, kmo’s en de scheepvaartsector, kortom, onze Vlaamse energie-intensieve economie, zal hiervoor opdraaien.”
Het rechtvaardig transitiefonds dikt de rekening voor de Vlaming nog verder aan, zo stelt Vandendriessche: “Vlaanderen moet zich tevreden stellen met de kruimels, terwijl landen zoals Polen en Duitsland riante bedragen opstrijken.” De nationale context maakt het pleit zowaar nog erger, zo schetst Vandendriessche: “met de draconische 55%-doelstelling in het achterhoofd, is de geplande kernuitstap een regelrechte schande. Hoe wil de Europese Unie de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen veiligstellen als ze ons zullen storten in een economisch bloedbad?”
Het Vlaams Belang pleit voor redelijkheid en een groen beleid dat ook rekening houdt met sociaaleconomische effectbeoordeling. “Groen mag niet gelijkstaan aan elitair”, besluit Vandendriessche. “Deze maatregelen zullen hun doel missen en de mensen opzadelen met torenhoge kosten. Het groene tromgeroffel is onevenwicht en onverantwoord. Wij pleiten voor een groen beleid dat vooral betaalbaar, betrouwbaar en beter voor het milieu is.”
