De groots aangekondigde arbeidsdeal die de broodnodige hervorming zou brengen van de arbeidsmarkt is een totale mislukking. “Dit is niet de hervorming die Vlaanderen, laat staan Franstalig België nodig heeft”, zegt Kamerlid Hans Verreyt (Vlaams Belang). “En de in het paars-groene regeerakkoord vooropgestelde doelstelling om een werkzaamheidsgraad van 80 procent te bereiken zal op deze manier in de verste verte niet gehaald worden.”
“In Vlaanderen is de werkzaamheidsgraad wel stilaan naar de 80 procent aan het evolueren maar in Franstalig België is de toestand dramatisch: langdurige werkloosheid en weinig of geen jobcreatie”, aldus Verreyt. “Minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) beperkt zich tot windowdressing. Er wordt geen enkele maatregel genomen om de vele Waalse werklozen te activeren en dus blijft Vlaanderen de rekeningen betalen. Open Vld kijkt er naar en is tevreden met wat borrelnootjes. De aanslepende discussie over de platformarbeid (koerierdiensten etc.) wordt geregeld, maar de modaliteiten van wat nu platformarbeid is, moeten nog bepaald worden. De hete aardappel wordt dus doorgeschoven.”
“Deze arbeidsdeal is geworden wat we ervan konden verwachten: een lege doos met een Waals-socialistisch strikje rond”
Er komt dus geen inperking van de werkloosheidsduur – ook niet met sociale uitzonderingen voor vijftigplussers zoals het Vlaams Belang voorstaat – en geen verplichting tot het volgen van opleiding. “De Waalse werklozen kunnen verder op beide oren slapen”, vervolgt Verreyt. “De socialisten bevestigen de hangmatcultuur die er sinds tientallen jaren bon ton is. De knelpuntberoepen zullen niet ingevuld geraken en dat dreigt de groei van de economie te zullen vertragen, een fenomeen dat we de laatste maanden trouwens al hebben moeten vaststellen.”
“Wat de andere maatregelen zoals het recht om offline te zijn betreft; dit is mooi in theorie, maar dat moet allemaal nog in CAO’s gegoten worden en dat is doorgaans een zeer lang proces”, aldus nog Verreyt. “Bovendien is het een maatregel die maar op een beperkt aantal werknemers van toepassing zal/kan zijn. Andere aankondigingen – waarbij de regering zal nagaan ‘hoe het gesteld is met diversiteit en discriminatie op de werkvloer’ – klinken dan weer als verbloemd taalgebruik en dreigen neer te komen op een heksenjacht, zoals we zagen met de zogenaamde ‘mystery calls’.”
Het Vlaams Belang is dus allerminst gelukkig met dit Belgisch compromis. “Dermagne en zijn Waalse vrienden zijn er met deze arbeidsdeal in geslaagd om alle mogelijkheden tot een broodnodig asymmetrisch beleid op vlak van werk vakkundig te torpederen. Nochtans heeft Vlaanderen wegens de volledig andere arbeidssituatie dat net nodig. Vlaanderen heeft te weinig arbeidskrachten, Wallonië heeft te weinig jobs”, besluit Verreyt. “Dermagne is uiteraard als de dood voor asymmetrisch beleid omdat hij weet dat dat het beginpunt is van een verdere splitsing van de sociale zekerheid en dat willen ze in Wallonië natuurlijk niet. Maar met dit beleid staat Vlaanderen voor de zoveelste keer in de kou.”
