Voor het Vlaams Belang mogen slachtoffers van terreurdaden nooit in de kou staan. “De partij pleit al jaren voor een gepaste aandacht, erkenning en vergoeding. En niet enkel met de datum van 22 maart in het vooruitzcht. Helaas hebben de slachtoffers van de aanslagen van 2016, na al die tijd, nog steeds niets van dit alles gekregen”, zegt Kamerlid Barbara Pas (Vlaams Belang). “Overheidssteun voor een project waarbij twee coaches vanaf nu huisbezoeken gaan afleggen, verandert daar weinig of niets aan.”
Vijf jaar na de islamistische aanslagen op de luchthaven van Zaventem en in de Brusselse metro, wordt door minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) 300.000 euro vrijgemaakt voor een project waarbij twee coaches, een Franstalige en een Nederlandstalige, huisbezoeken zullen afleggen bij slachtoffers van terreur. “In de pers heet het dat de slachtoffers op die manier nooit meer het gevoel mogen hebben er alleen voor te staan”, aldus Pas. “Helaas staan ze er al vijf jaar moederziel alleen voor en zullen hun problemen ook na een gesprek met een coach allerminst opgelost zijn.”
“Na vijf jaar twee coaches? Voor de slachtoffers is dit too little, too late”
Het Vlaams Belang zal nooit het belang van psychologische hulp onderschatten. Mensen die gruwelijke terreurdaden hebben overleefd, zullen zeker gebaat zijn met gesprekken. “Het is dan ook nauwelijks te vatten dat de regeringen hier gedurende vijf jaar geen aandacht voor hebben gehad”, blikt Pas terug. “Meer nog, de huidige en de vorige regering hebben daarnaast zelfs alles in het werk gesteld om de slachtoffers van 22 maart 2016 ook zo weinig mogelijk te moeten vergoeden. Juridisch werd de zoektocht van deze mensen onmogelijk gemaakt, zowel door de verzekeringsmaatschappijen als door de overheid. Het werd zelfs zo erg dat moegetergde slachtoffers uiteindelijk de Belgische staat moesten dagvaarden.”
Maandag is het precies vijf jaar geleden dat de islamistische aanslagen, waarbij 32 doden en honderden gewonden vielen, hebben plaatsgevonden. “Het is ontegensprekelijk zo dat de overheid de slachtoffers en de nabestaanden sindsdien op ieder vlak in de kou heeft laten staan.”, besluit Pas. “Om hier eindelijk de nodige verandering in te brengen zal het aanstellen van een Franstalige en een Nederlandstalige coach niet volstaan. Daarvoor moet eerst eindelijk eens werk gemaakt worden van een passende vergoeding voor de rechthebbenden. Dat zou een teken van erkenning zijn voor de slachtoffers. Maar daarover zwijgt Van Quickenborne vandaag heel zedig.”
