Nauwelijks enkele dagen nadat 32 criminele illegalen op vrije voeten werden gesteld wegens het blijvende gebrek aan capaciteit in de gesloten terugkeercentra, blijkt dat er jaarlijks duizenden aanvragen tot gezinshereniging worden goedgekeurd zonder degelijke controle.
Zo mogelijk nog hallucinanter dan de vrijlating van criminele illegalen, is het feit er dat wegens het gebrek aan controle op de aanvragen voor gezinshereniging ondertussen nu ook al verblijfskaarten worden verleend aan personen die een schijnhuwelijk hebben gesloten of zelfs gezocht worden in het buitenland.
Terwijl criminelen die hier illegaal verblijven niet uit het land worden gezet, kunnen op de koop toe nieuwe wetsovertreders en criminelen legaal het land binnenkomen.
Een betere illustratie voor het feit dat deze regering – alle retoriek van staatssecretaris Theo Francken ten spijt – feitelijk een beleid van open grenzen voert, is nauwelijks mogelijk.
Deze gang van zaken kan in geen geval worden afgeschoven op het hogere of het lagere niveau (‘Europa’ of de gemeenten), maar is enkel en alleen de verantwoordelijkheid van de Belgische regering in het algemeen en van de bevoegde staatssecretaris in het bijzonder.
Het lag volstrekt in de macht van deze regering – en wel van deze regering alleen – om het aantal plaatsen in de gesloten terugkeercentra drastisch op te voeren, de criteria voor de gezinshereniging voor asielzoekers te verstrakken én ervoor te zorgen dat de bevoegde diensten voldoende bemand werden.
Het gaat stuk voor stuk om maagregelen waarvoor het Vlaams Belang al lang vragende partij is. Het feit dat deze regering er geen werk van gemaakt heeft, getuigt van een – letterlijk en figuurlijk – grenzeloze nalatigheid.
