Akkoord met Engie is een been waar geen vlees aan hangt
Het Vlaams Belang is niet onder de indruk van de mededeling dat de federale regering met Engie een akkoord zou hebben bereikt over de levensduurverlenging van kerncentrales Doel 4 en Tihange 3. “Er wordt alleen maar een ballonnetje opgelaten over een akkoord dat nabij zou zijn”, zegt Kamerlid Reccino Van Lommel (Vlaams Belang). “Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het hier gaat om een afleidingsmanoeuvre om de aandacht van de perikelen binnen de regering weg te trekken. Het is dan ook veelzeggend dat ze over de inhoud van het akkoord nog helemaal niks meedelen.”
Eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) en minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) zouden het kernkabinet geïnformeerd hebben over de vooruitgang in de onderhandelingen met energieleverancier Engie. De federale regering en Engie onderhandelen over de levensduurverlenging van Doel 4 en Tihange 3 en de maximumfactuur voor de berging van nucleair afval. “Men is bij Vivaldi wel heel snel met het naar buiten brengen van dit hoerabericht”, aldus Van Lommel. “De deal moet immers nog in een tekst gegoten en ondertekend worden, en de regering kan nog niks meedelen over welke vooruitgang er concreet geboekt zou zijn.”
“Men is bij Vivaldi wel heel snel met het naar buiten brengen van dit hoerabericht”
Gelet op het gebrek aan communicatie vanuit Vivaldi over hetgeen nu al een akkoord heet te zijn, stelt het Kamerlid zich grote vragen bij hetgeen uiteindelijk met Engie bedisseld werd. “Is er ondertussen kernbrandstof in bestelling? En hoe zit het nu met de maximumfactuur voor het kernafval?”, vraagt Van Lommel zich onder meer af. “We hebben daar geen enkel zicht op. Net zomin als op een garantie dat de twee centrales in de winter van 2026 een doorstart kunnen maken om de bevoorradingszekerheid te redden.”
Het Vlaams Belang kan zich dan ook niet van de indruk ontdoen dat de mededeling van De Croo en Van der Straeten gezien moet worden als een poging om na de berichten gisteren over fysiek geweld binnen de kern van de regering snel met iets positiefs naar buiten te komen. “Het gaat om een bliksemafleider, een schijnmanoeuvre. Een zoveelste Vivaldi-poging om aan te tonen dat men goed bezig is”, besluit Van Lommel. “Dit akkoord, of wat het ook is, is een been waar geen vlees aan hangt.”
