Bijna 80.000 Vlamingen in schuldbemiddeling
78.309 personen in Vlaanderen kwamen in 2020 terecht in een vorm van schuldbemiddeling of budgetbegeleiding. Dat blijkt uit de meest recente beschikbare cijfers opgevraagd door Vlaams parlementslid Suzy Wouters (Vlaams Belang) aan Vlaams minister van Welzijn en armoedebestrijding Wouter Beke. “ Wie arm is, wil misschien wel, maar kan soms gewoon niet betalen”, aldus Wouters.
Uit het antwoord van minister Beke blijkt dat de impact van kleinere schulden toeneemt door de torenhoge kost van de nutsvoorzieningen. Ook de stijgende huurprijzen duwen steeds meer Vlamingen in een vorm van schuldbeheer. “Het zijn vooral mensen die werk hebben maar net geen recht hebben op een sociaal tarief, die komen aankloppen voor schuldbemiddeling”, zegt Wouters. “Meer en meer hardwerkende Vlamingen komen in financiële ademnood door het tekortschietende beleid.”
Het Vlaams Belang pleit voor een energiebeleid dat opnieuw in de eerste plaats de betaalbaarheid centraal zet - onder meer door een permanente verlaging van het BTW-tarief - en de verhoging van het aanbod aan betaalbare woningen. “Dit zou een goede eerste stap zijn om armoede onder onze mensen te bestrijden en overmatige schuldenlast te voorkomen”, stelt Wouters.
Meer en meer hardwerkende Vlamingen komen in financiële ademnood door het huidige beleid.
Overmatige schulden zijn vaak het gevolg van opstapelende gerechtsdeurwaarderskosten. “De huidige lucratieve manier van schulden innen moet op de schop”, zegt Wouters. Minister Beke ging hiervoor een protocol met de gerechtsdeurwaarders afsluiten, maar dit blijft echter tot de dag van vandaag een loze belofte. “Hierdoor wordt een initieel kleine schuld stelselmatig verhoogd en wordt afbetalen steeds moeilijker.”
Meer dan 1 op 10 Vlamingen leeft onder de armoedegrens. Dit komt neer op 610.000 personen. Ruim 365.000 mensen kunnen hun krediet niet op tijd afbetalen, en dat aantal blijft maar stijgen. “Het water staat veel gezinnen aan de lippen. Het zijn juist de personen met de laagste inkomens die het hardst worden getroffen door de stijgende kost van de basisvoorzieningen en zo in de schuldbemiddeling belanden”, concludeert Wouters. “Maatregelen gericht om net deze kwetsbare groep te ondersteunen, dringen zich dan ook op.”
