“Een geïsoleerde stunt kan een falend terugkeerbeleid niet camoufleren”

Groot nieuws deze ochtend: sinds eind vorig jaar werden 43 mensen met een gecharterd vliegtuig en onder politie-escorte naar een ander EU-land overgebracht. “Volgens staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) werkt de mogelijkheid van die ‘special flights’ ontradend, wat zich zal uiten in een grotere bereidheid om vrijwillig terug te keren”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “Maar daarmee bevestigt ze alleen maar wat wij al veel langer zeggen: de meesten zullen enkel vrijwillig vertrekken als ze weten dat ze anders zullen worden gedwongen. Gedwongen terugkeer blijft hoe dan ook het sluitstuk van elk geloofwaardig asielbeleid.”

“Van een geloofwaardig asielbeleid is in dit land gewoon geen sprake”, aldus Pas. “De Moor mag dan wel erkennen dat het terugkeerbeleid beter moet, feit blijft op deze woorden geen daden volgen.” Van de beloofde regeling van de zogenaamde ‘woonstbetredingen’, is ondertussen geen sprake meer, waardoor personen die illegaal in het land verblijven en zich verzetten tegen het betreden van de woning waarin ze zich schuil houden, de facto niet kunnen uitgezet worden. En wat de al sinds 2017 beloofde uitbreiding van de capaciteit in de gesloten terugkeercentra betreft, blijft het tot op heden hoofdzakelijk bij aankondigingen.

“Het resultaat van het ‘terugkeerbeleid’ van de Moor is af te lezen in de harde statistieken”

“Mijn voorstel om, in afwachting van de realisatie van de aangekondigde plannen, alvast over te gaan tot de ingebruikname van tijdelijke terugkeercentra, werd deze week door de Moor bovendien van tafel werd geveegd”, vervolgt Pas. “Een regeling die toelaat dat families met kinderen voor beperkte tijd in aangepaste gesloten gezinsunits ondergebracht kunnen worden, is sinds het aantreden van deze regering taboe en zal, conform de recente ‘asieldeal’, zelfs in de wet verankerd worden. De boodschap die daarvan uitgaat, is duidelijk: geen enkel gezin met kinderen zal ooit nog gedwongen worden uitgewezen.”

Het resultaat van zo’n ‘terugkeerbeleid’, is af te lezen uit de statistieken: zelfs in de meest ruime en welwillende interpretatie keerden vorig jaar amper 7.396 personen terug. “Dat is het laagste cijfer in meer dan tien jaar”, besluit Pas. “En net zoals van een geloofwaardig terugkeerbeleid een ontradend effect uitgaat, creëert een falend terugkeerbeleid een aanzuigeffect: vorig jaar piekte het aantal  asielaanvragen (36.871) tot een historische hoogte. Dat zijn de harde cijfers en feiten, die zich ook door de beste publiciteitsstunt of hoerabericht niet laten wegmoffelen.”