Federale overheid en deelstaten schuiven elkaar 5,8 miljard aan facturen door
De federale en de regionale regeringen schuiven elkaar voor een bedrag van ruim 5,8 miljard euro aan facturen toe, zo blijkt uit een antwoord van minister voor Begroting Vincent Van Peteghem (cd&v) op een vraag van Kamerlid Wouter Vermeersch (Vlaams Belang). “Geen enkele regering wenst in te staan voor de facturen van bijvoorbeeld de covidvaccinaties, de plastiektaks, de kinderbijslag of de telecomlicenties. Het toont nog maar eens aan dat België helemaal niet werkt en de communautaire twistpunten steeds groter worden”, stelt Vermeersch.
Er is volgens minister Van Peteghem een sterke onverdeeldheid van een aantal begrotingsposten zoals de plastiektaks (137 miljoen per jaar), de middelen van het ETS-systeem (2,95 miljard), de covidvaccins (763 miljoen) en de multibandveiling van de telecomlicenties (1,42 miljard). Daarbij komen nog de zogenaamde kasmatige gevolgen van de zesde staatshervorming waarover thans discussie bestaat, zoals de kinderbijslag, en waarop de minister geen bedrag kon kleven. “Alles bij elkaar gaat het deze legislatuur over een bedrag van ruim 5,8 miljard euro waarvan niet duidelijk is bij wie de factuur terechtkomt”, aldus Vermeersch.
“De federale overheid en deelstaten slagen er niet in akkoorden te sluiten die budgettair nochtans belangrijk zijn”
“Deze onverdeelde facturen hebben weliswaar geen impact op het tekort van de overheid in zijn geheel omdat het kosten zijn die binnen dat geheel naar elkaar worden geschoven”, aldus nog het Kamerlid. “Maar ze beïnvloeden natuurlijk wel de tekorten van respectievelijk de federale en de regionale overheden. De vraag is steeds wie de kosten voor zijn rekening neemt.”
“Het moge duidelijk zijn dat het zogenaamde ‘samenwerkingsfederalisme’ in dit land niet werkt”, besluit Vermeersch. “Het simpelweg doorschuiven van facturen toont aan dat de verhoudingen tussen de verschillende niveaus in dit land steeds problematischer worden. Men slaagt er alsmaar moeilijker in om samenwerkingsakkoorden af te sluiten. En daarnaast toont dit alles ook afdoende aan dat de financiële toestand in dit land steeds krapper wordt. De regionale schulden en tekorten worden, vooral in Brussel en Wallonië, stilaan onhoudbaar.”
