Genderdisciminatie: meerderheid bespreekt de verkeerde teksten
De bespreking van een wetsontwerp over de discriminatie tussen mannen en vrouwen op het werk, werd gisteren in de Kamercommissie Sociale Zaken op de lange baan geschoven. Wegens onaanvaardbaar amateuristisch knoeiwerk van de paars-groene regering, dat door Kamerlid Ellen Samyn werd ontdekt.
Enige tijd geleden werd door de regering bij de Raad van State advies gevraagd over een wetsontwerp omtrent de discriminatie tussen mannen en vrouwen op de werkvloer. “De Kamer slaagde er echter in om een verkeerd advies op een totaal ander wetsontwerp aan de Kamerleden te bezorgen”, aldus Samyn, “zodat een eerste bespreking van het wetsontwerp vorige week niet kon doorgaan.”
Bij aanvang van de bespreking gisteren stelde Samyn echter vast dat in de tekst van het wetsontwerp op geen enkele manier werd rekening gehouden met de opmerkingen van de Raad van State en met de adviezen die eerder reeds werden geformuleerd door de Gegevensbeschermingsauthoriteit. “Ik stelde dan ook de vraag of na de ‘materiële fout’ rond het advies, het ditmaal misschien de regering zelf was die een fout had gemaakt door een oude versie van de tekst ter bespreking voor te leggen”, vervolgt Samyn. “Consternatie alom bij de meerderheid, waar men blijkbaar zelf nog niet door had dat er inderdaad een oude, verkeerde tekst werd ingediend als wetsontwerp.”
“De meerderheid bespreekt verkeerde teksten zonder het te weten, il faut le faire”
“Dat het maar liefst 45 minuten moet duren, tot ik ze er in mijn tussenkomst op attent maakte, vooraleer de meerderheid eindelijk door heeft dat ze een verkeerde tekst aan het bespreken is, is opnieuw een voorbeeld van hoe ernstig de meerderheidspartijen in dit parlement hun werk nemen”, stelt Samyn vast. “Mochten ze het parlement ook maar een beetje ernstig nemen, zouden ze nu niet de bespreking van een wetsontwerp waarvoor ze zelf de urgentie hebben gevraagd, moeten uitstellen naar januari 2023.”
Over die zogenaamde hoogdringendheid valt trouwens ook wel wat te zeggen. “In april 2015 reeds werd in dit dossier door de Europese Commissie een inbreukprocedure opgesteld tegen België”, merkt Samyn tot slot op. “Maar gedurende 7,5 jaar niets werd ondernomen, omwille van politieke onwil en bij gebrek aan politiek akkoord, en nu wordt er plots hoogdringendheid ingeroepen omdat men vreest dat er financiële sancties zouden kunnen volgen? Dit is te gek voor woorden.”
