Genocide in Soedan: “Regering is te mak over rol van Golfstaten”
In de Commissie Buitenlandse Zaken waarschuwde Vlaams Belang-Kamerlid Ellen Samyn dat de situatie in Soedan na de val van El Fasher volledig ontspoord is. “Wat zich daar afspeelt, is niets minder dan een genocide in slow motion, met etnische zuiveringen, massamoorden en de totale vernietiging van gemeenschappen”. De humanitaire crisis is volgens internationale organisaties de ergste ter wereld. “De regering blijft steken in abstracte bezorgdheden. Woorden van veroordeling zijn noodzakelijk, maar zonder diplomatieke druk, sancties en politieke moed blijven ze lippendienst.”
Het meest zorgwekkend vindt Samyn de militaire en financiële levenslijn van de Rapid Support Forces. Ze verwees naar rapporten waaruit blijkt dat de Verenigde Arabische Emiraten wapens, drones en munitie aan de RSF leveren. “Wie de RSF bewapent, houdt dit conflict mee in stand”, stelde ze. Toch blijft het volgens haar oorverdovend stil tegenover de Emiraten, omdat verschillende westerse landen, waaronder zelfs België, militair materieel aan dezelfde oliestaten leveren. “Onderling woedt er een concurrentiestrijd om in de gunst van de Emiraten te komen”, aldus Samyn, die dit bestempelde als politieke lafheid. Naast de VAE steunt ook Rusland, Tsjaad, Libië, Ethiopië en Egypte de RSF.
Het Vlaams Belang verwerpt evengoed de steun van verschillende regionale en internationale grootmachten aan de SAF, het Arabische regeringsleger. “Het leger van Al-Burhan is evengoed verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden en geweld tegen christenen.”
“Diplomatieke beleefdheid staat niet boven mensenlevens”
Daarnaast vroeg Samyn meer aandacht voor de “steeds zwaardere vervolging van christelijke minderheden” en wil ze dat deze systematisch aan bod komt in alle diplomatieke contacten, zowel bilateraal als binnen de EU. Op humanitair vlak drong ze aan op volledige transparantie en strikte controle: “Steun zonder controle is onverantwoord. Geen enkele Belgische euro mag terechtkomen bij strijdende partijen.”
Tot slot wees Samyn op de historische verantwoordelijkheid. “Twintig jaar geleden hebben we gezien tot wat wegkijken leidt. De genocide van toen verplicht tot handelen vandaag”, concludeert ze. Diplomatieke beleefdheid mag volgens haar nooit boven mensenlevens staan. “De financiers van deze gruwel moeten worden aangepakt, niet ontzien.”
