Gezinshereniging: gemiste kans
In de bevoegde Kamercommissie werd vandaag het wetsontwerp over de hervorming van de gezinshereniging goedgekeurd. Hierdoor blijft een belangrijk immigratiekanaal wagenwijd openstaan. “Dat de gezinshereniging toe is aan een drastische verstrenging is onmiskenbaar”, zegt Vlaams Belang-Kamerlid Francesca Van Belleghem, die van een gemiste kans spreekt. “Zeker in tijden van ingrijpende besparingen, is het ronduit onbegrijpelijk én onverantwoord dat de kraan van de gezinshereniging niet maximaal wordt dichtgedraaid.”
Voor een goed begrip: in totaal kwamen sinds 2010 liefst 746.233 personen via gezinshereniging het land binnen. “Dat is een instroom groter dan het inwoneraantal van de provincies Waals-Brabant en Luxemburg samen. Alleen al de laatste vijf jaar ging het om 280.857 personen, goed voor een instroom ter grootte van een stad zoals Gent”, vat Francesca Van Belleghem samen. In 2023 (het laatste jaar waarvoor volledige cijfers beschikbaar zijn) ging het in bijna 6 op 10 gevallen (57%) om niet-EU-onderdanen. De sterkste stijging manifesteert zich in de categorie van de erkende asielzoekers.
“Maatregelen die, zelfs binnen de lakse EU-regelgeving, vandaag perfect hadden kunnen genomen worden, blijven uit”
Het Vlaams Belang waarschuwt al lang voor de gevolgen van de aanhoudende immigratie via het kanaal van de gezinshereniging. Het systeem genereert immers niet alleen een permanente – en almaar toenemende – instroom, maar zorgt er tegelijk ook voor dat het integratieproces telkens weer van nul moet herbeginnen. Van Belleghem verwijst in dat verband onder naar arbeidsmarktspecialist Jan Denys die er eerder op wees dat via gezinshereniging en asielmigratie heel wat kortgeschoolde arbeidskrachten België binnenkomen, en de tewerkstelling in deze groep ronduit dramatisch is: na tien jaar is slechts tussen de 40 en 50 procent aan het werk. En daar blijft het niet bij eerder becijferde dr. Jan H. van de Beek in zijn rapport ‘Fiscale kosten en baten van immigratie voor België” al dat een doorsnee ‘gezinshereniger’ de samenleving gemiddeld 249.000 euro kost. Zeker in tijden van ingrijpende besparingen, is het dan ook ronduit onbegrijpelijk én onverantwoord dat de kraan van de gezinshereniging niet maximaal wordt dichtgedraaid.
Het is een stap vooruit, maar er blijft een nog zeer lange weg te gaan. “Anders dan steeds weer aangekondigd, worden de bestaande marges die de EU ons laat, alweer niet maximaal ingevuld; een gemiste kans”, besluit Van Belleghem. “In plaats van verder te morrelen in de marge kondigde de Oostenrijkse regering midden maart aan dat de gezinshereniging voor erkende asielzoekers voor onbepaalde tijd wordt stopgezet. Als de regering de instroom werkelijk wil indammen, dient ze zich onverwijld bij het Oostenrijkse voorbeeld aan te sluiten.”
