Kattenluikje inzake gezinshereniging dicht; voordeur wagenwijd open
Begin maart kondigde de regering met veel trompetgeschal een heuse ‘asieldeal’ aan. Daarbij werden zowaar ‘structurele’ maatregelen in het vooruitzicht gesteld teneinde greep te krijgen op de aanslepende immigratiecrisis in dit land. "Bij nader inzien heeft de berg evenwel een muis gebaard, zoals gisteren nog maar eens bleek uit de besprekingen in de bevoegde Kamercommissie”, zegt fractieleider in de Kamer Barbara Pas. “In het beste geval wordt er een kattenluikje gesloten, terwijl de voordeur wagenwijd blijft openstaan.”
“Terwijl staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v), zich met haar zogenaamd ‘aanklampend terugkeerbeleid’ vooral vastklampt aan illusies, blijkt nu ook de aangekondigde ‘verstrakking’ van de regels inzake gezinshereniging maar bitter weinig voor te stellen”, aldus Pas. “Dat kanaal vormt – meer nog dan asiel – het belangrijkste immigratiekanaal naar dit land.” Van de welgeteld 142.738 immigranten die in 2021 werden geregistreerd, kwamen er 40 procent op het conto van de gezinshereniging. In totaal kwamen in een periode van nauwelijks tien jaar tijd 521.040 immigranten (waarvan 271.858 uit een niet-EU-land) via het kanaal van de gezinshereniging het land binnen. Dat is goed voor een totale instroom ter grootte van een stad als Antwerpen. Specifiek voor wat de niet-EU-burgers betreft, gaat het om een instroom groter dan een stad als Gent.
“Regelgeving inzake gezinshereniging blijft links en laks”
“Van noemenswaardige maatregelen om die instroom aan banden te leggen, is in het wetsontwerp van de regering echter geen sprake”, gaat Pas verder. “Zo wordt bijvoorbeeld nagelaten de inkomensvereiste voor kandidaat-gezinsherenigers op te trekken, terwijl erkende asielzoekers nog altijd een heel jaar lang zelfs zonder enige noemenswaardige voorwaarde hun gezinsleden laten overkomen. Van het opleggen van enige integratievoorwaarde voorafgaandelijk aan hun vertrek naar dit land is al evenmin sprake.”
Het Kamerlid besluit dat in plaats van effectieve en efficiënte maatregelen, het ook deze keer gaat om gemorrel in de marge. “In het beste geval dan nog. Terwijl er hooguit enkele maatregeltjes komen om misbruik en fraude van de procedure te voorkomen, maatregelen die de evidentie zelf zijn en die al véél eerder een feit hadden moeten zijn, blijft de essentie van de hele regelgeving inzake gezinshereniging wat ze was: links en laks. In het beste geval wordt er een kattenluikje gesloten, terwijl de voordeur wagenwijd blijft openstaan.”
