Kristof Slagmulder stelt boek ‘Vlaamse voetsporen in Zuid-Afrika’ voor
Vlaams Parlementslid Kristof Slagmulder (Denderleeuw) stelt met Vlaamse voetsporen in Zuid-Afrika zijn eerste boek voor, een werk dat de historische en actuele verbondenheid tussen Vlamingen en Afrikaners scherp in beeld brengt. Gebaseerd op persoonlijke reizen, familiegeschiedenis en diepgravende gesprekken ter plaatse, schetst Slagmulder een verhaal dat volgens hem “veel te lang onder het stof is blijven liggen”. “Dit boek is tegelijk een reconstructie en een oproep”, zegt hij. “We moeten de eeuwenoude band tussen onze volkeren opnieuw ernstig nemen en de ogen niet sluiten voor het antiblank racisme dat daar hoogtij viert.”
Slagmulder graaft in een gedeeld verleden dat teruggaat tot de pioniers van het oude Transvaal en de figuren van Paul Kruger en Koos de la Rey, namen die in eerdere parlementaire tussenkomsten al opdoken wanneer hij aandacht vroeg voor de Afrikaner gemeenschap. De historische lijn wordt in het boek verweven met zijn eigen familiale wortels in Zuid-Afrika en met inzichten die hij opdeed tijdens diverse ontmoetingen met Afrikaners die vandaag in moeilijke omstandigheden leven. “De Vlaamse aanwezigheid in het zuiden van Afrika was nooit een voetnoot in de geschiedenis”, benadrukt hij. “Ze is een essentieel onderdeel van een groter verhaal van identiteit, volk en zelfbeschikking.”
“Wie het heeft over mensenrechten en gelijke behandeling, moet ook durven kijken naar de Afrikaners”
Tegelijk vertrekt Slagmulder niet enkel vanuit het verleden: het boek confronteert de lezer met de huidige realiteit van plaasmoorde, toenemende culturele marginalisering en antiblank racisme. Thema’s waarover hij eerder in het Vlaams Parlement interpelleerde en waarrond het Vlaams Belang reeds meermaals alarm sloeg. Volgens Slagmulder illustreren deze feiten dat het Afrikaner volk vandaag “in een existentiële strijd verwikkeld is”. “Wie het heeft over mensenrechten en gelijke behandeling, moet ook durven kijken naar de Afrikaners”, zegt hij. “Hun situatie verdient internationale aandacht, ook in Vlaanderen.”
In zijn slotbeschouwing koppelt Slagmulder de historische verbondenheid aan een politieke opdracht voor de toekomst. Hij pleit voor een hernieuwde strategische alliantie tussen Vlamingen en Afrikaners, gestoeld op gedeelde waarden en een gemeenschappelijke strijd voor culturele autonomie. “Vlamingen en Afrikaners zijn natuurlijke bondgenoten”, besluit hij. “Het is tijd dat we die band opnieuw versterken en omzetten in een partnerschap dat beide volkeren vooruithelpt. Dit boek is mijn bijdrage om dat proces opnieuw in beweging te zetten.”
