In Nagorno-Karabach vindt een poging tot genocide plaats
Al maanden wordt het voornamelijk door Armeniërs bevolkte Nagorno-Karabach door Azerbeidzjan afgesneden van de buitenwereld. Daardoor is nu een eerste dode gevallen door een voedseltekort. “Het is werkelijk verschrikkelijk wat er in de regio gebeurd”, zegt Kamerlid Ellen Samyn die zich al jaren inzet voor het lijden van het Armeense volk. “Azerbeidzjan orkestreert een genocide om het gebied koste wat kost in handen te krijgen. Europa kijkt ernaar en zwijgt.”
De regio Nagorno-Karabach wordt voornamelijk bewoond door christelijke Armeniërs. Het islamitische Azerbeidzjan beschouwt de regio echter als deel van haar grondgebied en wil het gebied inlijven. Dat leidde, kort na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, al tot een conflict waarbij Azerbeidzjan uiteindelijk aan het kortste eind trok. Maar in 2020 vielen Azerbeidzjaanse strijdkrachten, gesteund door Turkije, de autonome regio opnieuw binnen. In november dat jaar werd een staakt-het-vuren afgekondigd, maar die maakte geen einde aan de gruwelijke pogingen van Azerbeidzjan om de Armeens-christelijke identiteit in de regio uit te wissen. Begin dit jaar sloot Azerbeidzjan de Laçın-corridor af waardoor er geen humanitaire hulpgoederen en voedsel meer in het gebied raken.
“Ik roep alle overheden op om de Azerbeidzjaanse autoriteiten aan te spreken over wat er in Nagorno-Karabach gebeurt”
“Azerbeidzjan heeft quasi-imperialistische neigingen”, zegt Samyn. “Ze moeten en zullen hun territorium uitbreiden. Ook als dat ten koste gaat van honderdtwintigduizend christenen. Het was een kwestie van tijd vooraleer er doden zouden vallen na het afsluiten van de Laçın-corridor en dat is tragisch genoeg nu exact wat er gebeurd is.”
Samyn zet zich al jaren in voor het Armeense volk dat doorheen de geschiedenis heel wat onderdrukkingen en ook een genocide georganiseerd door de Turken heeft meegemaakt. “Het ligt me erg nauw aan het hart”, zegt het Kamerlid dat vorige maand nog een evenement organiseerde ten voordele van de regio. “Wat me vooral kwaad maakt, is dat Europa en ook de Belgische regering er gewoon op staat te kijken. Armenië behoort cultureel tot Europa en is een naaste buur. Ik roep alle overheden op om de situatie eindelijk serieus te nemen en de Azerbeidzjaanse autoriteiten aan te spreken over wat er in Nagorno-Karabach gebeurt.”
