Regering-De Wever faalt in haar bestaansreden
Vlaams Belang-fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas spaarde in De Zevende Dag haar kritiek niet op de federale regering-De Wever. Volgens haar is het een “bijzondere afgang” dat de regering die zichzelf als budgettaire reddingsploeg profileert, al meteen haar eerste begrotingsdeadline mist. “Wij wrijven ons niet in de handen, want liever hadden we goed beleid gezien,” aldus Pas. “De partijen die het vandaag voor het zeggen hebben, willen niet in eigen vel snijden en weigeren pertinent aan het systeem te raken.”
Volgens Pas heeft de regering-De Wever, die beweerde orde op zaken te zullen stellen, maandenlang de begroting laten liggen en zich “met het buitenland beziggehouden”. De oefening die nu op tafel ligt, “brengt geen zoden aan de dijk”: zelfs met een besparing van 10 miljard euro raakt het tekort niet terug tot de vooropgestelde 3 procent tegen 2030. “We hebben vandaag het grootste begrotingstekort van heel de eurozone”, stelde Pas. “De regering weigert het systeem te veranderen en kies voor de gemakkelijke weg: de Vlaming opnieuw extra laten betalen.”
De Vlaams Belang-fractieleidster confronteert de N-VA met het feit dat hij ze hun woorden verloochenen. “Bart De Wever (N-VA) zei ooit dat je de Belgische Titanic niet kan repareren. Vandaag probeert hij precies dat, zonder fiscale autonomie of splitsing van de sociale zekerheid. Uiteraard lukt dat niet.” Ze wijst erop dat haar partij — volgens het Planbureau — met een aparte sociale zekerheid voor nieuwkomers 1,5 miljard euro per jaar zou besparen. Intussen “versluisde deze regering extra miljoenen naar Fedasil”.
“Het is niet de Vlaming die te weinig betaalt, het is de overheid die te veel spendeert”
Pas hekelde ook het gebrek aan communautaire ambitie bij de regeringsploeg. “Coalities maak je na de verkiezingen. Er is een partij die inhoudelijk heel wat raakvlakken had met de onze. De analyse dat er een institutionele hervorming nodig is om orde op zaken te stellen, werd evenzeer gedeeld — maar daar komt vandaag niets van in huis.” Volgens haar is het duidelijk dat “mocht het de N-VA menens zijn met het communautaire, men dat niet op dag 222 van de onderhandelingen op tafel legt.”
Intussen blijft de Vlaming de melkkoe van het Belgische systeem. “In Vlaanderen zitten we al bijna aan 80 procent werkzaamheid. Waarom zouden Vlamingen nóg meer moeten bijdragen om de Waalse en Brusselse putten te vullen? Het is niet de Vlaming die te weinig betaalt, het is de overheid die te veel spendeert.” Ze besluit scherp: “De N-VA maakt mensen wijs dat men met btw-verhogingen en indexsprongen orde op zaken stelt. Maar zolang men weigert aan de essentie te raken — de fiscale autonomie en de splitsing van de sociale zekerheid — zal men blijven morrelen in de marge.”
