Regering naïef over zogenaamd vredesakkoord Armenië en Azerbeidzjan
Op 8 augustus werd in Washington een zogenaamd vredesakkoord aangekondigd tussen Armenië en Azerbeidzjan. Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Prévot (Les Engagés) reageerde in de Kamer enthousiast en sprak van “een reële kans op vrede en voorspoed in de Zuidelijke Kaukasus”. Vlaams Belang-Kamerlid Ellen Samyn tempert echter de euforie: “Dit is geen definitief vredesverdrag, maar een intentieverklaring. Het ontbreken van garanties over cruciale elementen, zoals de vrijlating van Armeense krijgsgevangenen, maakt dat uiterste voorzichtigheid geboden is.”
Het akkoord gaat niet in op belangrijke kwesties zoals de terugkeer van ontheemde Armeniërs uit Nagorno-Karabach, het behoud van Armeense soevereiniteit over de geplande transitcorridor of de bescherming van Armeens erfgoed. Evenmin voorziet het een mechanisme om de uitvoering op bindende wijze te controleren. “Zonder afdwingbare toezeggingen blijft dit akkoord dode letter”, waarschuwt Samyn.
“Wat vandaag op tafel ligt, is geen vredesverdrag maar een fragiel proces dat nog veel vragen openlaat”
Ook de politieke retoriek in Azerbeidzjan en Turkije voorspelt weinig goeds. In Turkije werd voorgesteld een grenspost met Armenië te vernoemen naar Talaat Pasha, internationaal bekend als hoofdverantwoordelijke voor de Armeense Genocide van 1915. In Azerbeidzjan worden middeleeuwse militaire overwinningen van onder het stof gehaald om symbolisch de ‘vernedering’ van Armenië te onderstrepen. “Dit soort provocaties ondermijnt elk klimaat van vertrouwen dat nodig is om tot duurzame vrede te komen”, aldus het Kamerlid. “Een akkoord is pas geloofwaardig als het gedragen wordt door wederzijds respect, rechtvaardigheid en concrete garanties inzake mensenrechten, erfgoed en soevereiniteit.”
Minister Prévot kondigde aan dat België en de Europese Unie de situatie nauwgezet blijven opvolgen via diplomatieke en monitoringmissies, en dat extra Belgische experts zullen worden ingezet binnen de EU-missie in Armenië. Het Vlaams Belang steunt deze betrokkenheid, maar benadrukt de nood aan waakzaamheid. “Wat vandaag op tafel ligt, is geen vredesverdrag maar een fragiel proces dat nog veel vragen openlaat”, besluit Samyn. “België en Europa mogen zich niet laten meeslepen door diplomatiek optimisme. Enkel een akkoord dat soevereiniteit, mensenrechten en historische waarheid garandeert, kan de basis vormen voor échte vrede.”
