In het Vlaams Parlement nam Kristof Slagmulder het deze week op voor het onderwijs van het Nederlands in Frans-Vlaanderen. De aanleiding was een omzendbrief van het Franse ministerie van Onderwijs die beoogt de verschillende regionale talen die in Frankrijk aanwezig zijn, te beschermen en te onderwijzen. Een initiatief dat het Vlaams Belang als partij die lokale culturen en tradities een warm hart toedraagt uiteraard enkel maar kan toejuichen. In die omzendbrief wordt voor Frans-Vlaanderen echter enkel het West-Vlaams vermeld. Het Vlaams Belang vindt het een gemiste kans dat de Nederlandse standaardtaal niet wordt genoemd, terwijl er nochtans goede redenen zijn om daar in Frans-Vlaanderen ook belang aan te hechten. Minister-president Jan Jambon (N-VA) trad Slagmulder bij en beloofde de kwestie te zullen aankaarten bij de bevoegde Franse instanties.
In de verzonden omzendbrief worden een groot aantal regionale talen opgesomd, waaronder het West-Vlaams. Voortaan kan in Frans-Vlaanderen dus het West-Vlaams onderwezen worden in het lager en secundair onderwijs. Het gaat niet om een verplichting, maar om een mogelijkheid. In de omzendbrief wordt er echter geen enkel gewag gemaakt van het standaardnederlands. Terwijl in de Elzas zowel het Elzassisch als het Duits erkend worden als regionale talen. Volgens Slagmulder is het negeren van het Nederlands een gemiste kans. “Nochtans werd in het verleden in Frans-Vlaanderen steeds het Standaardnederlands gebruikt als schrijftaal en is de kennis van het Nederlands ook een grote economische troef in deze grensstreek omdat ze toegang geeft tot de Vlaamse arbeidsmarkt waar veel bedrijven smeken om personeel”, betoogt hij.
“Indien veel Frans-Vlamingen een goede kennis van het Nederlands hebben is dat zowel voor henzelf als voor ons een belangrijke economische troef”
De minister-president trad de verzuchtingen van Slagmulder bij en opperde dat het “een concrete mogelijkheid is om er bij de Franse overheden voor te pleiten dat het nog op te richten Office public du flamand occidental, dat de promotie en het onderwijs van het West-Vlaams in Frans-Vlaanderen zou coördineren, ook het Standaardnederlands zou meenemen”. Jambon beloofde daarbij ook het onderwerp mee te nemen in zijn toekomstige contacten in Frankrijk.
Slagmulder deed hem nog een andere concrete suggestie aan de hand. “Onderwijskwesties worden in Frankrijk zeer centralistisch geregeld en Frankrijk is heel streng inzake de aanstellingsvoorwaarden onderwijs voor buitenlandse leerkrachten die geen diploma hebben dat in Frankrijk is verleend. Dat maakt het veel moeilijker om leerkrachten te vinden die het West-Vlaams of het Nederlands zouden kunnen onderwijzen. Misschien moet u dat ook eens aankaarten bij uw Franse collega’s.”
