Het Vlaams Belang hecht weinig waarde aan het Universeel Periodiek Onderzoek naar het Belgisch mensenrechtenbeleid, zoals het momenteel door de VN wordt gevoerd. “Deze evaluatie gebeurt vanuit een bepaalde ideologische invalshoek, veeleer dan vanuit een afstandelijke en nuchtere benadering”, zegt Kamerlid Annick Ponthier (Vlaams Belang). “Vooral organisaties met een zeer progressieve benadering van mensenrechten worden erbij betrokken, zoals Unia, Amnesty International of Human Rights Watch.”
Gisteren vond in de Kamercommissie Buitenlandse Zaken een hoorzitting plaats over een VN-onderzoek naar het Belgische mensenrechtenbeleid. Bij de sprekers onder meer enkele vertegenwoordigers van de zogenaamde racismebestrijders van Unia, waarvan de enige bestaansreden de strijd tegen een democratische partij is. Het Vlaams Belang is van oordeel dat het nuttig kan zijn om de mensenrechten in verschillende VN-lidstaten te evalueren. “Meten is immers weten en zo kan je aan verbetering werken”, aldus Ponthier. “Maar in plaats van ze louter af te toetsen aan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doet men beroep op Unia en consoorten, die wars van elke neutraliteit een eigen ‘mensenrechtendoctrine’ hanteren.”
“Uitgerekend instellingen als Unia, die mensenrechten zoals de vrije meningsuiting voortdurend beknotten, worden gehoord over de mensenrechten in dit land”
De evaluatie zelf gebeurt door de andere VN-lidstaten die hun aanbevelingen mogen overmaken aan België, en dit onder auspiciën van de VN-mensenrechtenraad. “Landen als China, Ivoorkust, Cuba, Gabon, Malawi, Mexico, Pakistan, Senegal en Oezbekistan zijn momenteel lid van deze raad en kunnen ons op die manier dus de les spellen aangaande het nationaal mensenrechtenbeleid”, vervolgt Ponthier. “Ik moet er geen tekening bij maken dat dit de wereld op zijn kop is, al deze landen zijn failed states of regelrechte totalitaire dictaturen, die geen enkele notie van mensenrechten hebben.”
Het Vlaams Belang laakt de buitengewoon hypocriete houding van de VN en andere lidstaten ten aanzien van ons mensenrechtenparcours, terwijl bepaalde mensenrechtenkwesties niet of nauwelijks door de VN worden aangekaart. “Ik denk onder meer aan massale christenvervolging in islamitische landen, de vervolging van de spirituele minderheid van de Falun Gong, Tibet, Hong Kong en aan de Oeigoerse kwestie in China, die tot voor kort zeer weinig aandacht kreeg. En daarnaast ook aan de Plaasmoorden in Zuid-Afrika en de antiblanke overheidsdiscriminatie bij het coronabeleid van dat land”, merkt Ponthier tot slot op. “Ik heb de sprekers hier duidelijk op attent gemaakt. Tenslotte verdienen deze kwesties meer aandacht van de VN en VN-lidstaten.”
