“Als we mathematisch kunnen doorgaan met een regering- Michel II, dan is het confederalisme geen noodzaak.” Nee, het citaat is niet afkomstig van een N-VA-parlementslid dat te diep in het glas had gekeken, het komt uit de mond van de voorzitter van de grootste partij van het land. Met onze 11 juli-campagne ‘Vlaanderen: ons land’ maken we dan ook duidelijk dat er voor Vlaams-nationalisten maar één keuze is: het Vlaams Belang.
De geslepen interviewer Jan Segers slaagde erin de zin vakkundig uit De Wevers lippen te laten glippen (Het Laatste Nieuws, 16.6.2018), waarvoor dank overigens. Het geeft ons namelijk het voordeel van de duidelijkheid. Nog voor de haan kraait zult gij mij verloochenen, wist Jezus al. Dit keer is het echter geen Bijbelse profeet maar een heel volk dat verloochend wordt.
Nuttige idioten
Net zo zeker als de zon in het oosten opkomt, staat het vast dat in de aanloop naar 11 juli de Vlaamse eisen met veel tromgeroffel zullen weerklinken vanuit De Wevers partijhoofdkwartier. Dat zal bij ons overigens niet anders zijn. Het fundamentele verschil is dat het bij ons geen bedrieglijke façade betreft, enkel goed voor de stemmenvergaring van de Vlaams-nationale kiezer, het is onze bestaansreden. Wat wij op 11 juli zeggen, vertolken wij daags nadien in het parlement. Wie daarentegen het parcours van de N-VA-ministers aanschouwt, kan niet om het feit heen dat zij zelfs geen deuk in een pak boter kunnen slaan.
Communautair mortuarium
Meer zelfs: elk Vlaams initiatief – of het nu gaat over de transfers, de behandeling van de Vlamingen in de Brusselse ziekenhuizen, de tweetaligheid van de hoofdstedelijke politie of de verengelsing van de Koninklijke Militaire School – werd vakkundig door hen tegengewerkt. Ten bate van de Belgische status quo en ten nadele van de Vlamingen. Of hoe Barbara pas het tijdens ons congres verwoordde: “De koelkast waarin de communautaire eisen verdwenen blijkt geen gewone frigo te zijn, het gaat om de koeling van een mortuarium.”
Met onze 11-juli campagne ‘Vlaanderen: ons land’ forceren we de koelkast weer open. Tot ons volk staat wordt. Tot Vlaanderen ons land is.
Tom Van Grieken
