Uit cijfers die Kamerlid Ellen Samyn (Vlaams Belang) opvroeg bij minister van Armoedebestrijding Karine Lalieux (PS) blijkt dat de kosten voor het leefloon voor minderbedeelde studenten de pan uit swingen. “Alhoewel tussen 2018 en 2021 het aantal betrokken studenten slechts een lichte stijging vertoont (van 33.139 in 2018 naar 35.863 in 2021) is de kost voor de federale kas bijna verdubbeld: van 14,7 miljoen euro naar 27,3 miljoen euro”, aldus Samyn. “En daarvan gaat net geen 80 procent naar Franstalig België met Brussel als absolute uitschieter, dat bijna goed is voor een derde van alle middelen.”
De wet op de Maatschappelijke Integratie uit 2002 voorziet onder meer in het toekennen van een leefloon aan studenten die geen eigen middelen hebben. “De federale overheid past tussen de 55 procent en 70 procent van dit bedrag bij aan de OCMW’s, waarbij de grote OCMW’s meer terugbetaald krijgen dan de kleine”, vervolgt Samyn. “Voor een deel van de coronaperiode was de federale overheid zeer mild en verhoogde de tegemoetkoming nogmaals met 15 procent. OCMW’s als die van Brussel, Luik of Charleroi kregen zo een flink stuk meer terugbetaald. Op kosten van de federale kas en dus de facto van de Vlaamse belastingbetaler.”
“Het leefloon voor arme studenten vormt een zoveelste transfer naar Franstalig België”
“Bovendien bestaat zowat 20 procent van de begunstigden uit mensen die geen Belgische nationaliteit hebben en die afkomstig zijn uit zowel de rest van Europa als daarbuiten”, aldus nog Samyn.
“Op deze manier komen hier zowat 6.500 studenten studeren en ondertussen leefloon trekken”, besluit Samyn. “Controle op de studies en de resultaten zouden de OCMW’s moeten uitvoeren, maar er zijn federaal geen gegevens voorhanden om dat te controleren. In plaats van onze eigen mensen beter te ondersteunen speelt men het OCMW van de wereld en daar komt met deze regering geen verandering in.”
